Magia

Nie wiedziałam gdzie to umieścić to postanowiłam że napisze w odrębnym temacie.

WIADOMOŚCI OGÓLNE

Wszystkie praktyki, o których była dotychczas mowa, były przygotowawcze i mogły być wykonane oddzielnie. Teraz rozpatrzymy sprawę zastosowania magicznego, tj. zespolenia w kilku obrządkach różnych tresur człowieka i różnych wpływów przyrody. Każda z praktyk, o których będziemy dalej mówili, wymaga połączenia wielu wiadomości, podanych wcześniej oddzielnie. Dlatego staranne odczytanie początkowych rozdziałów jest niezbędne do zrozumienia części trzeciej.

Do tej części powinni przystąpić tylko ci, którzy mają poważny i niezłomny zamiar poświęcenia się nauce magii. Ci, którzy boją się przesądów, szyderstwa lub szaleństwa niech nie dotykają się do tych stronic. Kto chce być panem swej woli i znawcą tajemnic gwiazd, ten nigdy nie powinien pozwolić, aby nad nim panowała kobieta. Jeśli przystępujesz do magii mając nadzieję, że przy jej pomocy zwyciężysz współzawodników, to jesteś niewolnikiem, a panowie tylko mają prawo wstępu do tajemniczej świątyni. Jeśli zabierasz się do magii, mając nadzieję zadowolenia swych pożądań i instynktów drogą zdobycia bogactw, to jesteś sługą losów, nad którym panują złudzenia materialne; przeto nie osiągniesz celu i nie zdobędziesz spokoju, jaki daje pogarda wszystkiego, co jest poziome. Będąc niewolnikiem lub sługą, powróć do swych miłostek i do swych kajdan pozłacanych lecz nie szukaj nauki dawnych wieków; pozostanie ona zawsze niedostępna dla twej pożądliwości. Możesz się śmiać i przezywać uczniów magii szarlatanami lub szaleńcami. Nie próbuj wcale tych dziwnych praktyk; one nie są dla słabych ludzi przeznaczone; one są, jak te trucizny subtelne, które leczą tylko umiejących zażyć je właściwie.

O MODLITWIE

Modlitwa ma na celu połączenie doraźne człowieka z nieznaną istotą wyższą, za pomocą oddziaływania uczucia na wolę magicznie rozwiniętą. Przeto jest ona bardzo ważną czynnością magiczną, od której uczeń powinien rozpoczynać każdą praktykę. Lecz modlitwa jest czynnością woli i uczucia a nie pamięci; dlatego nie powinna ona polegać na bezmyślnym powtórzeniu wyrazów wyuczonych. Przeciwnie należy ją odmawiać z uczuciem możliwie spotęgowanym. W tym celu, aby uniknąć bezmyślnego przyzwyczajenia, dobrze jest dodawać do słów poświęconych i przepisanych nowe wyrażenia, za każdym razem odmienne. Wzniesienie duszy aż do najwyższego uduchowienia, co jest skutkiem prawdziwej modlitwy, nie powinno być traktowane jak zwykła czynność, która staje się przyzwyczajeniem. Dlatego gorące modły matki, proszącej o zdrowie dla chorego dziecka, bardziej wzruszają Istotę Niewidzialną niż poruszenia warg księdza, płatnego funkcjonariusza i sługi obrządku, treści którego nie rozumie on tak, jak nie rozumie nauki. Oczywiście mogą być wyjątki z tego ogólnego prawidła. Modlitwa magiczna winna odbywać się według pewnych przepisów: Uczeń magii nie powinien przyjmować posiłku przynajmniej w ciągu trzech godzin. Przez pięć minut powinien oddawać się rozmyślaniom, poprzedzonym przez trzy odetchnięcia długie i głębokie. Później niech się zwróci kolejno do wszystkich czterech stron świata, zaczynając od wschodu, wywołując każdego z geniuszów i aniołów wszystkich stron świata. Dobrze jest przy tym znajdować się na materii wełnianej, np. dywanie. Po ukończeniu pierwszych wywoływań, magik winien pogrążyć się znowu w rozmyślania przez trzy minuty, po czym zwróciwszy się w stronę wschodu, niech rozpocznie modlitwę z rękoma zwróconymi dłońmi na zewnątrz. Dobrze jest, jeśli słowom towarzyszy instrument muzyczny; lub przynajmniej słowa powinny być wyśpiewywane na nutę poważną i powolną, wybraną z melodii ulubionych. Przy wywoływaniu trzeba zaczynać od duchów niższych a kończyć na najwyższych. Modlitwa taka, mówiona na stojąco z oczyma utkwionymi w zwierciadło magiczne, umieszczone na ołtarzu, jest zwykle praktykowana. Jednak w ogóle czynność ta, jako wyłącznie duchowa, nie zależy od czasu, miejsca i instrumentów. Później, po przygotowaniu pracowni magicznej, do obrządku opisanego należy dołączyć kadzidło, szpadę, laseczkę i kielich, jako instrumenty używane, przy zwracaniu się do czterech stron świata. Skutki modlitwy są znaczne. Istoty astralne są magnetyzowane za pomocą słowa ludzkiego. Także przy wymawianiu modlitwy ożywia się dusza magika, odzyskuje on spokój i często ma widzenia zaraz przy rozpoczęciu ceremonii. Dlatego trzeba unikać tej wysokiej ceremonii, jaką jest modlitwa, w wypadkach błahych, nie należy jej też powtarzać codziennie o jednej godzinie zbyt regularnie. Zwykle można ograniczyć się tylko do rozmyślania i wywoływania w wyobraźni.

ŁAŃCUCH MAGICZNY

Gdy obrządek modlitwy zostanie wypraktykowany dostatecznie, uczeń magii powinien go uzupełnić wytworzeniem tzw. łańcucha magicznego. Osamotnienie dla maga jest niebezpieczne, bo strumienie fluidu, nie mając środowiska, w którym mogłyby się zebrać, wytwarzają silny prąd wsteczny. W magii trzeba wokoło siebie utworzyć kolisko przyciągania fluidycznego, możliwie szerokie. Kolisko to powinno obejmować w sobie świat widzialny i niewidzialny, związane razem łańcuchem magicznym. Zacząć trzeba od świata niewidzialnego. W tym celu uczeń magii powinien sobie wybrać z liczby umarłych mistrzów magii nauczyciela, którego myśli i dzieła są mu najbardziej drogie. Imię tego mistrza i nauczyciela, namagnetyzowane pragnieniem i podziwem ucznia, utworzy pierwszy węzeł łańcucha magicznego. Na początku każdej ceremonii lub każdej modlitwy należy uczynić wezwanie do wybranego mistrza, będącego symbolem woli maga w świecie niewidzialnym. Z kolei trzeba wywołać wpływy duchowe do działania w astralu, wpływy pochodzące albo ze świata widzialnego, albo niewidzialnego. W końcu trzeba zwrócić się do geniusza planetarnego, szczególnie panującego nad duszą ucznia magii, wymawiając trzykrotnie wyraźnie jego imię. Po wykonaniu tego i po odmówieniu modlitwy, trzeba wypowiedzieć, jakiej mianowicie pomocy pragnie się, czy to w nauce, czy w uzyskaniu wpływu na innych, czy w celu obrony przed napaściami z astralu. W razie niebezpieczeństwa lub w chwili wykonywania czynności ważnej wystarczy wezwać szeptem trzykrotnie mistrza łańcucha, żeby odczuć prawie bezpośrednio oddziaływanie duchowe. W czasach teraźniejszych, gdy niebezpieczeństwa grożą nam prawie na każdym kroku, można drogą magiczną otrzymać ostrzeżenie stosowne i tym sposobem uchronić się od nieszczęścia. Lecz milczenie co do przedsięwziętych operacji osobistych jest pierwszym warunkiem powodzenia w magii. Poważny eksperymentator bez wątpienia osiągnie tu rezultaty, które przewyższą jego oczekiwania. Z chwilą utworzenia łańcucha w świecie niewidzialnym trzeba usiłować urzeczywistnić w miarę możności utworzenie jego w świecie widzialnym. W tym celu związek duchowy z przyjacielem poważnym i dyskretnym jest bardzo pożyteczny. Można także zawiązać stowarzyszenie ludzi nauki i poważnie myślących. Pojedynczy uczeń magii winien strzec się szczególnie dwóch niebezpieczeństw: samolubstwa i pychy. Później przekonamy się, że koło magiczne nie jest niczym innym, jak materialnie widocznym wyobrażeniem łańcucha, który chroni człowieka w świecie niewidzialnym. W każdym razie jest on jednym z największych sekretów kabały praktycznej.

O WODZIE

Po modlitwie przygotowawczej, odmówionej zgodnie z rytuałem, dokonuje się poświecenia wody (trzeba wziąć możliwie czystą, lecz nie destylowaną) w naczyniu kryształowym, w dniu i pod wpływami Księżyca. Należy trzymając ręce nad wodą, chuchnąć na nią trzy razy i wypowiedzieć, w jakim celu poświecą się wodę. Okadzić ją wonnościami Księżyca i odmówić modlitwę ondyn.

MODLITWA ONDYN

Królu straszliwy morza, który dzierżysz klucze katarakt niebieskich, który zamykasz wody podziemne w wyżłobieniach ziemi, władco potopu i deszczów wiosennych, panie wilgoci, która jest, jak krew ziemi, ją użyźniająca, ubóstwiamy cię i wołamy do ciebie. My, nikłe istoty uwielbiamy twoją potęgę.

O nieskończoności, w której giną wszystkie strumienie istNienia. O oceanie doskonałości! Ześlij nam prawdę! Spraw, abyśmy byli godni ofiarować ci wodę, krew i łzy, w celu uzyskania odpuszczenia grzechu. Amen. Takie jest zwykłe poświecenie wody. Podczas wielkich ceremonii należy po trzykrotnym chuchnięciu domieszać do wody niewielką ilość soli poświeconej i popiołu z wonności poświeconych. Podczas mieszania mówić:

In sale sapientiae aeternae et in aqua regenerationis et in sinere germinante terram novam, omnia fiant per ELOIM, GABRIEL, RAPHAEL et URIEL in saecula et aeonas. Amen.

Później trzeba odmówić modlitwę ondyn. Woda tak poświęcona, winna stać na ołtarzu w naczyniu szklanym, z takim samym korkiem.

Źródło; Mysticearth - Czarna magia jej tajemnice oraz zasady praktycznego zastosowania (praktyka)

To tylko początek nie będę wypisywać tu wszystkiego, ale po przeczytaniu nie uważam, że to jest czarna magia, bo dobra czy zła zależy od tego jak my ja ukierunkowujemy.

Co wy o tym myślicie czyli o tej stronce (którą wyżej podałam - źródło) ?

Ciekawa stronka http://nefthis.bloog.pl/kat,185151,index.html

Ale to nie jest Strona mrooczlandii.