Choroba psychiczna

Śniło mi się dzisiaj coś bardzo niepokojącego.

Mianowicie, byłam chora psychicznie. Pamiętam, że moi rodzice chyba gdzieś wyjechali. No, w każdym bądź razie - nie było ich w domu. I to przez jakiś dłuższy okres czasu. A ja popadłam w paranoję. Widziałam dziwne rzeczy, to był chyba jakiś duch dziecka. Wiem, że nie wyglądał jak duch, był po prostu kłębkiem mgły. Bałam się długo patrzeć w jedno miejsce, bo wtedy on się ukazywał. I szedł do mnie, chyba. Wiem, że byłam przerażona. Wydaje mi się, że jeszcze jakieś oznaki były, tylko nie pamiętam dokładnie jakie. Wiem, że miałam okropnie dużo urojeń właśnie. Gdzie bym nie spojrzała - tam widziałam coś, czego w rzeczywistości nie było. To wszystko było złe. Nie były to żadne kwiatuszki, motylki itp. Wołałam o pomoc, bowiem zdawałam sobie sprawę z tego, że jestem chora. Kiedy moi rodzice przyjechali, w kuchni próbowałam im pokazać tą mglistą postać i zaczęłam ją bić, ale oni jej nie widzieli i ja też nie mogłam jej nic zrobić. Chcieli, żebym położyła się w końcu spać. Że będą przy mnie ciągle, jeden z jednej strony, a drugi rodzic z drugiej strony leżeć. Ja bardzo nie chciałam, bałam się. Pamiętam, że moim zdaniem przyczyną tych urojeń było oglądanie horrorów. Że przez to zachorowałam (nie oglądałam ich ostatnio dużo, już od dawna ich nie oglądałam i nie boje się horrów). I jeszcze pamiętam, że chciałam iść do psychiatry, ale wiedziałam, że jeśli przepisze mi jakieś tabletki, to wtedy one to spotęgują i moje urojenia przybiorą na sile. Poza tym na koniec snu zjechała się cała moja rodzina do mnie (lub ja do niej, nie wiem, ale żadnej podróży nie było. Ale chyba ja do jakiejś ciotki, dlatego że moja matka zaczęła jej wieszać nowe firanki x_x). I ktoś z rodziny do mnie podszedł i chciał mi coś pokazać chyba, lub powiedzieć, a ja nie mogłam nawet odpowiedzieć. Siedziałam wbita wzrokiem w ścianę i nie ruszałam się.

Nie rozumiem, co to mogło znaczyć? Po śnie nie obudziłam się zmęczona ani nic. A jeszcze wcześniej śniło mi się że zabijałam jakieś psy.