Tygrysem będąc.

Siemanko. Ogólnie nigdy nie interesowałem się znaczeniem snów, ale przyśnił mi się ostatnio jeden i pamiętam go wyjątkowo dobrze, ciągle mam go przed oczami i zaintrygował mnie (do tej pory nie pamiętałem snów, jakieś strzępki, wyrywki, a ten był bardzo wyraźny). Ponad to przejrzenie senników nie dało mi wyczerpującej odpowiedzi, więc, bez podtekstów, oddaję się w Wasze ręce ;-)

Śniło mi się, że byłem tygrysem. Akcja działa się przed moim domem, robiło się ciemno, było bardzo dużo śniegu i bardzo gęsto padał. Polowałem, tropiłem ofiarę po śladach odciśniętych na śniegu. Nie wiem, czy to istotne, ale ślady, po których szedłem należały do innego tygrysa (albo innego dzikiego kota). Niezauważalnie przestałem być tygrysem i szedłem jako człowiek, ale wciąż byłem bardzo pewny siebie, głupio to brzmi, ale duszą wciąż byłem dzikim kotem. Z naprzeciwka, w gęstym śniegu, szedł inny tygrys. Zbliżaliśmy się do siebie i mierzyliśmy się wzrokiem, patrzeliśmy groźnie, gdy był już blisko, pokornie spuścił wzrok i obszedł mnie szerokim łukiem. Jak powiedziałem, sercem wciąż byłem tygrysem, czułem się jak tygrys, pewny siebie, i od kiedy go zauważyłem zastanawiałem się, właściwie, to chciałem rzucić się na niego i rozszarpać go na strzępy (czułem się od niego dużo silniejszy, chociaż był naprawdę dużym bydlakiem), ale w końcu tego nie zrobiłem i poszedłem dalej czując dumę.

Wiem, że głupie, ale to było bardzo wyraźne, jak scena z filmu i jaram się tym, bo pamiętam każdy, najdrobniejszy szczegół :-) Jeśli jakiś łebski gość, bądź równie łebska koleżanka, powie mi, co to może znaczyć, to będę dozgonnie wdzięczny ;-)

Pozdrawiam serdecznie,

Witas.