Pocałunek, dziewczynka, zazdrość

Witam pięknie!

Przyśnił mi się krótki sen.

Byłam w domu babci. W salonie, na fotelu siedziała moja serdeczna przyjaciółka, obok usiadł mężczyzna, z którym się spotykam. Pocałował ją namiętnie, ona odwzajemniła pocałunek. Stałam dosłownie na wyciągnięcie ręki i jestem przekonana, że wiedzieli o tym, ale żadne nawet na moment nie popatrzyło w moją stronę. Ba, w pierwszej chwili odniosłam wrażenie, że dla nich sytuacja jest normalna, dozwolona.

Takiej zazdrości dawno nie czułam, podałam rękę małej, 3 letniej dziewuszce w różowym dresiku i blond pięknych lokach, naszej córce(mojej i wiarołomcy) i wyszłyśmy na spacer. Nie wiedziałam gdzie chcę dojść, szłyśmy chodnikiem, mała próbowała zwrócić na siebie uwagę, ale czułam się zbyt zawiedziona, żeby żartować. Pamiętam, że miałam wtedy na sobie gruby, czerwony pasek i...pożyczoną, męską torbę.

W rzeczywistości moja babcia nie żyje, domu już nie ma. Przyjaciółkę znam od szkolnej ławki, teraz nawet nie przebywa w Polsce, a z tym mężczyzną spotykam się, ale nie jesteśmy parą, tym bardziej nie mamy wspólnych, ani innych dzieci! Jedynie zgodzę się z tym, że jestem zazdrośnicą.

Mimo starań, nie umiem tego obiektywnie ocenić, bardzo proszę o pomoc

Myślę, że ten sen może obrazować twoje obawy- nie jesteście parą, spotykacie się jedynie, a zapewne bardzo byś chciała określić ten związek. Obawiasz się, że dla niego takie zachowanie może być normalne, dozwolone, bo przecież oficjalnie nic was nie łączy, stąd te obawy i zazdrość.

Próbujesz zapewne zwrócić na niego swoją uwagę (tak jak ta mała dziewczynka z twojego snu), być może robisz to w infantylny sposób, niedojrzały. Jednocześnie towarzyszą Ci bardzo silne emocje (czerwony pasek), które starasz się opanować. Być może czujesz, że w tej relacji musisz wykazywać się siłą, być twarda, przyjmować męskie cechy (męska torba), które nie do końca Ci pasują i nie współgrają z tymi żywymi i silnymi emocjami.

Dziecko może być też symbolem waszego związku, jako nowego początku- nie do końca wiesz, gdzie on prowadzi i jaki jest kierunek tej relacji (nie wiesz, dokąd idziesz z dziewczynką). Może gdzieś podświadomie obawiasz się, że nic z tego nie będzie, że relacja nie przetrwa (zmarła babcia, przyjaciółka, z którą nie ma kontaktu).

O, dziękuję bardzo. I jest w tym dużo prawdy, właściwie nic do dodania. Może nawet wpadnę na jakiś nowy pomysł ;-)