Niespokojne niebo/dużo trąb powietrznych

Witam wszystkich serdecznie, dziś miałam straszny sen. Śniło mi się, że byłam z rodziną (mąż i dzieci, oraz siostra z mężem i dziećmi i moi rodzice) w Gdańsku (nie mieszkam w Gdańsku). Spacerowaliśmy po mieście, zwiedzaliśmy, pogoda była niepewna. I zrobiło się niespokojne niebo, kłębiły się chmury, pełno było trąb powietrznych, przerażeni parzyliśmy w którym kierunku się zbliżają. Schowaliśmy się w kościele, ale nie wiedziałam gdzie są mąż i córka - nie mogłam się do nich dodzwonić. W kościele było dużo ludzi. Gdy weszliśmy do kościoła próbowałam z trudem zamknąć ciężkie drzwi, bo zbliżał się silny wiatr. Przez okno zobaczyłam jak wali się w pobliżu wieżowiec. Później okazało się, że mąż z córką też są w kościele, udało im się schronić.

Obudziłam się przerażona, zdarzają mi się sny o tornadach, walący się wieżowiec już raz mi się śnił.

I jeszcze pojawia mi się motyw, że z trudem i przerażeniem wykonuję czynność, która w życiu nie sprawia mi kłopotów. Dziś śniłam, że wdrapuję się po drabinie do jakiegoś sklepu i przy tym boję się, nie umiem tego zrobić, jestem przerażona, zmęczona i już wiem, że nawet jeśli wejdę to później nie będę umiała zejść.

Proszę o interpretację/wskazówki.

Czasem się mówi, że nadciągają czarne chmury - sama wiesz co to znaczy. Czy Ty czasem nie masz niepewności jutra? Nie boisz się go ale tak mocno przesadnie wręcz? Bo nawet podczas spaceru pogoda była niepewna. I jeszcze to, że czasem śnisz tornado albo walący wieżowiec czyli coś co stworzyłaś też masz obawy, że nie przetrwa i zawali się wkońcu. Sam sen odzwierciedla być może nie jakieś wydarzenia tylko Twoją psychikę. A scena w kościele, Ty z całych sił starasz się zamknąć te drzwi, uchronić męża i córkę a oni sobie doskonale poradzili, schronili się bez Twojej pomocy. Być może wynika to z nadopiekuńczości. Takie własnie mam skojarzenia co do tego snu. To lęki i obawy projektują Ci w głowie takie rozmaite obrazy.