Prawo karmy - intencja a skutek, z domieszką efektu motyla

Zawsze zastanawiało mnie, jak buddyzm odnosi się do prawa karmy. To znaczy -

1)czy dobra karma pojawia się wtedy, kiedy dobre są intencje, czy też wtedy kiedy skutek jest dobry?

2)jak głęboko w czasie/przestrzeni należy rozpatrywać taki skutek?

Może wyjaśnię o co mi chodzi.

Ad.1) Mamy taką sytuację - jest ,,pierwszy ojciec'', który w pewnych sytuacjach bije dziecko, bo uważa, że wtedy dziecko nie zejdzie na złą drogę.

Jest drugi ojciec, który jest dobry dla dziecka. Pierwsze dziecko zostaje profesorem (rzeczywiście nie schodzi na złą drogę), drugie (rozpuszczone przez dobroć) stacza się i zostaje przestępcą.

Jest też trzeci ojciec, który po prostu bije dziecko, bez jakiś głębszych powodów, a dziecko zostaje dzięki temu odnajduje duchową drogę, zostaje drugą Matką Teresą.

I teraz pojawia się pytanie - który ojciec zebrał najwięcej dobrej karmy?

Trzeci ojciec czynił zło, ale generalnie przypadkiem zrobił coś wyjątkowo dobrego dla dziecka. Miał złe intencje, unosił się gniewem (czyli jeśli dobra karma zależy od intencji i uczuć, to jej poziom spada), ale skutek był znakomity (czyli jeśli karma zależy od skutku, to gwałtownie rośnie).

Drugi ojciec czynił dobro (jeśli dobra karma zależy od intencji uczuć to jej poziom rośnie), ale efekt był zły (więc co z karmą?)

Pierwszy ojciec miał i dobre intencje i dobry skutek, ale jego czyny były teoretycznie złe. Jak przedstawia się sprawa karmy u niego?

Ad.2) A teraz wyobraźmy sobie czwartego ojca. Aby uprościć sprawę załóżmy, że wychowanie tutaj było wzorowe i dziecko zostało dobrą osobą. Było tak dobre, że oddało nerkę umierającemu człowiekowi. Ten człowiek kilka lat później podłożył bombę pod centrum handlowe i zabił setki osób. Czy w takim razie czwarty ojciec traci dobrą karmę? Wydaje się to nielogiczne, bo nie mógł wiedzieć, co jego działania spowodują w szerszym znaczeniu czasu i przestrzeni. Skoro jednak czwarty ojciec miałby zgromadzić jednak dobrą karmę, to znaczy, że karma zależałaby od intencji. Tak by wychodziło.

Jak w takim razie przedstawia się poziom karmy osoby, która chciała wyciągnąć swój skrzywdzony (według jej oceny) kraj z kryzysu i zapewnić godziwe życie swoim rodakom i przez to postawiła ultimatum innym krajom, że jeśli nie oddadzą jej krajowi należnym mu ziem, to wywoła wojnę?

Czy ma dobrą karmę? Biorąc pod uwagę przykład czwartego ojca-tak...Ale to znowu nie pasuje do przykładów innych ojców.

Czy jednak osoba nie powinna wywoływać wojny i pozostać bierna? No, nie powinna zabijać. Powinna patrzyć na wyzysk rodaków. Też nie. Czyli najlepiej, aby pozostała bierna... I tu wkracza na arenę postać piątego ojca (to już ostatni, obiecuję), który pozostaje bierny w wychowaniu dziecka. Ale- czy to dobre rozwiązanie pod względem karmicznym? Nie sądzę...

Siła karmiczna ocenia jednostkę Nieważne czy dziecko było bite przez ojca za psoty czy nie to dziecka jest oceniane przez swoje uczynki. Przytaczasz mało istotne uczynki. Siła karmiczna ocenia uczynki mogące być ocenia jako wyraźnie naruszające prawo lub wyraźnie przydatne i potrzebne. Jedno od drugiego odejmuje i wychodzi nagroda lub kara.

-"Ten człowiek kilka lat później podłożył bombę pod centrum handlowe i zabił setki osób."

-"Przytaczasz mało istotne uczynki."

Co jest w takim razie istotnym uczynkiem?

----

Ale chodzi o to, czy te czyny są oceniane ze względu na intencje czy ze względu na skutek?

uczynki i efekt nie mają żadnego znaczenia. Każde dziecko jest inne i ma swoje przeznaczenie do zrealizowania.

Liczy się, jak czysta była miłość Ojców kiedy wychowywali, ile przekazali mądrości.