Skocz do zawartości

Marcin

Rekomendowane odpowiedzi

  • Administrator

Dyskusja na temat znaczenia imienia :

 

Lubi trzymać się faktów, ale często nie dowierza swoim umiejętnościom i traci samodzielność. Spokojny, dyplomatyczny; wybija się w szkole. Długo kocha w tajemnicy, ale w miłości wierny. Nie zawsze umie walczyć o swoje. Przyszłość w usługach lub handlu. Oszczędny aż do skąpstwa, często bardzo uparty!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 lata później...
Gość truskawka

Adam jest skłonny do surowego osądzania innych bez próby postawienia się na miejscu osoby osądzanej. Kieruje się logiką co owocuje sztywnością zachowań. Adam bardzo ceni sobie przyjaźń, uważnie dobiera przyjaciół i jest im bardzo oddany. Adam jest jednak zaborczy i jego partnerka musi się mu podporządkować. Jest to osoba zdyscyplinowana pracująca w ściśle określonym celu. Adam jest bardzo uczuciowy i pamiętliwy jednocześnie - nie zapomni nikomu ani dobrych ani złych uczynków.

 

Źródło - Adam - Znaczenie imienia Adam - Wielka Księga Imion

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 6 miesięcy temu...
  • 3 miesiące temu...

Ja częściowo się nie zgodzę, Adama określiłabym raczej jako rozrzutnego. Na pewno są to mężczyźni niezależni, o silnych osobowościach, którzy uparcie dążą do wytyczonych celów ale zamknięci w sobie. Nawet najbliższym często nie udaje się dotrzeć do ich wnętrza i dowiedzieć się co im w duszy gra. Adam jest uczuciowy i wierny ale na pewno nie romantyczny. Czasami wręcz nudny.

Jako przyjaciel lojalny i skory do bezinteresownej pomocy aczkolwiek trzeba go o nią poprosić, jest mało wrażliwy i nie potrafi czytać między wierszami.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 miesiące temu...
  • 6 miesięcy temu...
  • 2 miesiące temu...

Imię wywodzi się od hebrajskiego adama - ziemia, lub adom - czerwony.

Adam - osobowość dynamiczna - mężczyzna pewnie stąpający po ziemi, od której wywodzi się jego imię. Indywidualista. Ce****e go zazwyczaj pragmatyzm, zarówno w planach (najczęściej bardzo ambitnych), jak i czynach, oraz trzeźwy osąd rzeczywistości i taki sam stosunek do niej. Mimo to nie waha się przed rozsądnie skalkulowanym ryzykiem. Postępuje rozważnie, konsekwentnie i stanowczo, często nie licząc się ze zdaniem i wolą otoczenia, któremu lubi narzucać swoją wolę. Na ogół unika, zbędnych jego zdaniem, kompromisów. W głębi duszy pozostaje jednak człowiekiem wrażliwym na piękno, skłonnym do irracjonalnych uniesień i wiecznie stęsknionym za czymś nowym. U niektórych Adamów ta właśnie cecha bierze górę, stąd tak wielu wśród nich pionierów, artystów. W uczuciach Adm jest raczej skryty, ale namiętny i przeważnie stały. Dość często miewa problemy ze zdrowiem.

Planeta - Saturn

Metal - ołów

Żywioł - ziemia

Kamień - rubin, chryzopraz

 

Źródło: M. Urbański, Księga imion

Edytowane przez Erza
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 5 miesięcy temu...

Zgadza się według mnie w 100% dokładnie takie cechy posiadam ,dodam że Adam Jako Pierwszy Człowiek na Ziemi posadał Cechy Androgyniczne ,i jako Hema-Frodyta od Boga Hermesa i Bogini Afrodyty posiadał zespolone/połączone w jedną całość wszystkie podziały w Myśleniu,Światopoglądzie ,Religijności ,Osobowości ,Mentalności itp.

Której to Jedności brakuje w dzisiejszym pełnym konsumpcji i materializmu i wszechobecnego natłoku informacyjnego społeczeństwie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 7 miesięcy temu...

Osoba o tym imieniu jest osoba niezależną , rozsądną, trochę zarozumiałą. Adam lubi przyrodę, ceni sobie spokój. Duża uwagę przywiązuje do ubioru i wyglądu zewnętrznego. Jest to osoba mało inteligentna. Jest typowym zazdrośnikiem i wywołuje z tego powodu często awanturę. Adam nie przepada za przyjmowaniem gości i sam rzadko również odwiedza innych.

 

Imieniny Adama

25 lutego

6 kwietnia

16 maja

31 lipca

8 września

24 grudnia

 

Patroni i święci

święty Adam

Adam Biblijny

 

Zdrobnienia imienia Adam

Ad, Adach, Adachna, Adacho, Adachul, Adadzio, Adahu, Adalek, Adalko, Adaloszek, Adamcio, Adamczeski, Adamek, Adameno, Adameo, Adamicho, Adamidło, Adamiec, Adamina, Adamini, Adamito, Adamix, Adamko, Adamo, Adamos, Adamosik, Adams, Adamski, Adamsko, Adamsky, Adamus, Adamuszek, Adamuszka, Adamuś, Adamś, Adaniek, Adanio, Adaniu, Adaniulek, Adasieczek, Adasiek, Adasieniek, Adasio, Adasiu, Adasiula, Adasiunio, Adasiątko, Adaszek, Adaszko, Adaś, Adaśko, Adańcio, Adcio, Adek, Adi, Adik, Adim, Adin, Adis, Adiś, Adku, Ado, Adolf, Adu, Adulek, Adum, Aduś, Adym, Adzik, Adzino, Adziok, Adziuś, Aś, Da, Dadaś, Daduś, Dasiek, Dasik, Dasio, Dasior, Dasiu, Dasiula, Dasiuń, Daś, Daśko, Dudek, Duduś, Duli, Edeś, Ejdam

 

Przysłowia

„Na Adama i Ewy czas przyszyć cholewy”.

„Adam i Ewa pokazują, jaki styczeń i luty po nich następują”.

„Gdy w dzień Adama i Ewy mróz i pięknie, zima wcześnie pęknie”.

„Adam zwala na Ewę, na Adama Ewa – a oboje jedli z drzewa. Nowina – Adama z raju wypędzono”

„Żebro Adamowe nie przynosi tak wiele pożytku jak szkody”

„W Adamowym stroju”

 

Szczęśliwa liczba: 1

Szczęśliwy kamień: polny-czerwony

Szczęśliwy kolor: czerwony

 

Adam w innych językach

alb. – Adami

ang., bask., czes., duń., fr., hol., isl., katal., łac., niem., norw., orm., rum., słow., słoweń. – Adam

arab. – آدم (Ādam)

bośn. – Adem

bułg., ros., serb.-chorw., ukr. – Адам (Adam)

esperanto, wł. – Adamo

est., fiń. – Aadam

gr. – Αδάμ (Adám)

hebr. – אָדָם (ʼĀḏām)

hiszp. – Adán

lit. – Adomas

portug. – Adão

tur. – Âdem

węg – Ádám

 

Historia imienia Adam

Znaczenie imienia nieznane. Od czasów Józefa Flawiusza sądzono, że Adam oznacza —czerwony (Adam miał być ulepiony z czerwonej gliny). Obecnie przyjmuje się, że imię to pochodzi z sumeryjskiego ada-mu —mój ojciec albo z akkadyjskiego ad-mu —zbudowany, zrodzony, albo jeszcze z arabskiego adama — łączyć się.

Adam oznaczałoby istotę społeczną dążącą do łączenia się z innymi ludźmi. Imię wyprowadza się też z hebrajskiego adhamah —ziemia, wtedy znaczyłoby rolnik, albo że człowiek z ziemi do ziemi powróci.

W Biblii Adam zasadniczo oznacza człowieka w ogóle, i to zarówno jednostkę, jak i zbiorowość, cały rodzaj ludzki. Tylko pięciokrotnie użyty jest jako imię własne.

W Polsce jest to popularne imię męskie, poświadczone już w roku 1194. W dokumentach pojawia się w formach: Adam, Adem, Jadam, Jedam. Postać zdrobniała Adaś. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Adamowicz, Adamczewski, Adamków, Adamkowicz, Adamowski, Adamus, Adamek.

Święci i błogosławieni, którzy nosili to imię, sięgają liczby ośmiu. Brak wśród nich postaci, która by posiadała większe znaczenie historyczne. Toteż pozwalamy sobie pominąć je tu całkowicie, nieco natomiast miejsca poświęćmy temu, który niejako usuwa ich w cień i który znalazł się w chrześcijańskich kalendarzach.

 

ADAM, PRAOJCIEC RODZAJU LUDZKIEGO

Znamy go z opowieści biblijnej, z lektury pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. Znacznie mniej dowiadujemy się stąd o jego życiu po opuszczeniu Edenu (Raju), tego ogrodu rozkoszy. Musiał w pocie czoła zdobywać swój chleb powszedni. Był pierwszym rolnikiem, a niewątpliwie musiał także trudnić się z konieczności innymi zajęciami. Ze wzmianek zawartych w Biblii wolno nam natomiast wnosić, iż po opuszczeniu Raju nie był ani buntownikiem, ani desperatem. Zresztą Księga Mądrości mówi nam wprost i wyraźnie o wyprowadzeniu Adama z upadku. Był wierzącym i skruszonym. Czy wolno jednak wnioskować stąd, że osiągnął wieczne zbawienie? Pismo św. nie mówi o tym wprost. Wnikając jednak w sens wypowiedzi, które znajdujemy na ten temat w księgach objawionych, nie możemy wątpić, że Adam został rzeczywiście zbawiony. Co więcej, wielu sądzi, że Chrystus zstępując do otchłani przede wszystkim pocieszył Adama wieścią o swoim zwycięstwie nad grzechem i śmiercią.

A jakie jest oficjalne stanowisko Kościoła? W tej dziedzinie zaistniała między Wschodem a Zachodem pewna różnica. Kościoły wschodnie oddawały Adamowi i Ewie kult publiczny. Grecy czynili to w niedzielę przed Bożym Narodzeniem, a ponadto wspominali ich 25 marca. Natomiast w Kościele łacińskim pierwszym rodzicom publicznej czci nie oddawano. Pojawiające się w popularnych kalendarzykach imiona pierwszych rodziców w Wigilię Bożego Narodzenia zawdzięczają, jak się zdaje, ten termin wpływom wschodnim. Odpowiada to poniekąd starożytnej opinii, szeroko rozpowszechnionej u Żydów, jakoby był pochowany w dolinie Hebronu; albo też późniejszemu przeświadczeniu, które głosiło, że było to na samej Kalwarii.

 

Źródło: http://imiona.sennik.biz/category/a

Edytowane przez Natka2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 lata później...

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...