Administrator Marcin Napisano 21 Lutego 2006 Administrator Udostępnij Napisano 21 Lutego 2006 Dyskusja na temat znaczenia imienia : Jest to osoba otwarta na wszelkie nowości życiowe, uchodzi za człowieka nowoczesnego. Jest pracowity, ale... czasem oddaje się lenistwu. Posiada zacięcie do uprawiania rozrywki, ma bowiem duże poczucie humoru. Jest elokwentny, lubi słuchać muzyki i czytać książki. Zdobywa zawód adwokata lub lekarza. Subtelny, wrażliwy umysł. Mało oszczędny. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Ziel4rz Napisano 7 Sierpnia 2008 Udostępnij Napisano 7 Sierpnia 2008 To ja! To ja! ;] Z tym, że: -nie jestem pracowity w ogóle. -nie mam zamiaru zostać lekarzem, ani adwokatem :jezyk2_na: Reszta się zgadza całkowicie. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
olol66 Napisano 28 Sierpnia 2008 Udostępnij Napisano 28 Sierpnia 2008 To ja! To ja! ;] Z tym, że: -nie jestem pracowity w ogóle. -nie mam zamiaru zostać lekarzem, ani adwokatem :jezyk2_na: Reszta się zgadza całkowicie. Jestem identyczny, zero pracowitości i lekarzem ani adwokatem tez nie zostanę Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość truskawka Napisano 4 Listopada 2008 Udostępnij Napisano 4 Listopada 2008 Aleksander to mężczyzna otwarty na wszelkie nowości życiowe uchodzący za człowieka nowoczesnego. Jest pracowity ale ma skłonności do prowadzenia wygodnego życia, zażywania rozkoszy i przyjemności, co może spowodować oddanie się lenistwu. Aleksander jest dobrym mężem, świetnym ojcem i troskliwym gospodarzem. Posiada on duże poczucie humoru, lubi muzykę i książki. Osiąga sukcesy w zawodzie adwokata lub lekarza. Źródło - Aleksander - Znaczenie imienia Aleksander - Wielka Księga Imion Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Explorer Napisano 14 Lutego 2009 Udostępnij Napisano 14 Lutego 2009 Wszystko ok oprócz 1 nie jestem otwarty i nie wiem czy uchodzę za człowieka nowoczesnego jestem raczej przeciętną szarą komórka na świecie ta otwartość mnie tu intryguje opis mojej drogi życia (7) mówi że jestem nieśmiały itd. może wie ktoś co to może znaczyć ? moim zdaniem to jest tak że wobec dziewczyn jestem nieśmiały a wobec chłopaków nie mam żadnych oporów . Rozmowa z koleżanką sprawia mi nie raz trudność nie wiem co powiedzieć , wstydzę się o czymś powiedzieć a rozmowa z kolegami jest spontaniczna mówię to co mi ślina na język przyniesie Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Jaga_Wiedzma Napisano 14 Maja 2009 Udostępnij Napisano 14 Maja 2009 Mój syn to Aleksander, ale z ta otwartością na nowości w życiu to chyba mocno przesadzone stwierdzenie. Moje dziecię nie chce nawet spróbować nowej potrawy, bez spytania czy już to kiedyś jadł. Jeśli powiem, że nie to potrawy nie ruszy. Ale może ta otwartość przyjdzie z wiekiem, na razie ma 7 lat Ale poza tym lubi się bawić, jak na dziecko ma poczucie humoru, jest otwarty na ludzi i bardzo śmiały. Lubi poznawać nową wiedzę, najchętniej w teorii Ma też wielkie marzenia i ambicje jak na 7 latka, bo od 2 lat uparcie twierdzi, że będzie architektem, kiedy jego koledzy wybierają bardziej popularne w tym wieku zawody: policjanta, strażaka czy rycerza Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
werona Napisano 23 Września 2010 Udostępnij Napisano 23 Września 2010 ALEKSANDER Pochodzenie: greckie Liczba imienia: CZWÓRKA Znaczenie: "obrońca mężów (wojowników)" Znak zodiaku: Koziorożec Planeta: Saturn Imieniny: 15 Styczeń, 26 Luty, 27 Luty, 10 Marzec, 18 Marzec, 20 Marzec, 24 Kwiecień, 3 Maj, 18 Maj, 10 Lipiec, 17 Lipiec, 11 Sierpień, 28 Sierpień, 13 Wrzesień, 12 Grudzień 11 października, 9 i 23 listopada, 12 grudnia Imię Aleksander tryumfalnie wkroczyło do historii wraz z Aleksandrem Wielkim, królem Macedonii, który w starożytności podbił prawie cały znany wówczas świat. I chociaż, jak się wydaje, tamten Aleksander był ze znaku Lwa, dzisiaj to imię kojarzy się z innymi porządku, trwałości, konserwatyzmu i tradycji. Tak jest u nas - w języku greckim imię to miało liczbę bardziej godną zdobywców świata, mianowicie pięć. Imię Aleksander silnie łączy młodego człowieka z historią, tradycjami. Zwykle młodzieniec noszący to imię porównywany jest z jakimś sławnym przodkiem lub też jego rodzice spodziewają się, że syn zaspokoi ich ambicje i sięgnie po wysokie szczeble kariery. Sprostać takim oczekiwaniom nie jest łatwo, i dlatego wraz z imieniem Aleksander przychodzi pilność i staranność, dyscyplina i wytrwałość. Typowy Aleksander lubi proste zasady, życie ujęte w ramy, porządek i dobrą organizację. W swojej dziedzinie dąży do doskonałości. Nie lubi zbyt szybkiego tempa życia ani zbyt rewolucyjnych zmian. Jest jednak obowiązkowy, prostoduszny i prostolinijny. Z uporem dąży do celów, jakie sobie postawił, i nie dowierza ludziom, którzy mają pomysły zbyt dziwne jak na jego gust. Jest podejrzliwy wobec wszelkich nowatorów i odmieńców, a w poglądach politycznych stara się należeć do większości. Mały procent Aleksandrów dochodzi do wniosku, że nie dadzą rady, aby sprostać tym ideałom, a tacy Aleksandrowie stają się anarchistami i satyrykami, jakby na złość swojemu imieniu. Aleksander to przede wszystkim imię dla wiernego zasadom znaku Koziorożca, dla skrupulatnej Panny, tradycjonalisty Raka i statecznego Byka. Pomocne może być dla Wagi, gdyż temu powietrznemu znakowi dodaje stałości. Mężczyzn ze znaku Lwa wyposaży w artystokratyczne maniery. W Skorpionach rozwinie upór i wytrwałość. Pozostałe znaki zodiaku będzie wiązać z życiem praktycznym i materialnym, a jedynie Ryby i Barany mogą się przeciw temu imieniu buntować. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Erza Napisano 22 Października 2010 Udostępnij Napisano 22 Października 2010 Aleksander - imię wywodzi się od greckiego alekso - bronię + aner - mężczyzna, mąż, wojownik i oznacza obrońcę mężczyzn, wojowników. Aleksander to mężczyzna o silnej, niezależnej i twórczej osobowiści. Odznacza się zazwyczaj żywiołową witalnością, wielka ciekawością świata oraz tym, co zwykło się nazywać apetytem na życie, które lubi traktować emocjonalnie. Zróżnicowane cechy umysłowości Aleksandra sprawiają, że potencjalnie może dojść do największej sławy i zaszczytów w każdej niemal dziedzinie nauki, sztuk pięknych i umiejętności praktycznych. Potrafi współdziałać z innymi, ale raczej jako ich przywódca niż podwładny; miewa skłonności do podporządkowywania sobie otoczenia, w czym pomaga mu umiejętność błyskawicznej oceny sytuacji i elastyczność myślenia. W związkach partnerskich ce****e go skłonność do dominacji, co towarzyszkom życia Aleksandrów w pewnej mierze kompensuje jego wybujała uczuciowość. Zdrowiem cieszy się zwykle niezłym; podatny bywa na schorzenia oczu i układu pokarmowego. Planeta - Jowisz Żywioł - woda Metal - cyna Kamień - akwamaryn. Źródło, M. Urbański, Księga imion Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
La Papesse Napisano 23 Października 2010 Udostępnij Napisano 23 Października 2010 Z tymi planetami i innymi pierdołami to już lekka przesada.... Imię to imię. Rozumiem jeszcze wartość liczbową, ale Zodiak czy żywioł nie ma nic do tego. Z resztą dziwne, jak wiele opisów imion pasuje - może to oznacza, iż rodzice dają dziecku imię często intuicyjnie, jakoś podświadomie... zgodnie z ich charakterem. 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Erza Napisano 24 Października 2010 Udostępnij Napisano 24 Października 2010 Z tymi planetami i innymi pierdołami to już lekka przesada.... Imię to imię. Rozumiem jeszcze wartość liczbową, ale Zodiak czy żywioł nie ma nic do tego. Z resztą dziwne, jak wiele opisów imion pasuje - może to oznacza, iż rodzice dają dziecku imię często intuicyjnie, jakoś podświadomie... zgodnie z ich charakterem. zgadam się, ale skoro już są napisane, to nie można ich pominąć i wydaje mi się, że jest tak jak mówisz, rodzice wybierają dziecku imię intuicyjnie bo bardzo często jest tak, że imię pasuje do opisu danej osoby ale patrząc na sprawę z drugiej strony to zastanawiające jest to, czy przypadkiem nadane imię nie wpływa na charakter danej osoby? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
La Papesse Napisano 24 Października 2010 Udostępnij Napisano 24 Października 2010 ale patrząc na sprawę z drugiej strony to zastanawiające jest to, czy przypadkiem nadane imię nie wpływa na charakter danej osoby? No nie sądzę, na pewno nie... ewentualnie jego wartość liczbowa może trafnie odpowiadać części charakteru osoby... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Natka2 Napisano 3 Listopada 2011 Udostępnij Napisano 3 Listopada 2011 Aleksander jest to osoba otwarta na wszystkie nowości, pracowita. Lubi wygodne życie. Spełnia się dobrze w roli ojca i męża. Ma poczucie humoru i jest elokwentny. Jego zawód to lekarz lub adwokat. W tych zawodach osiąga sukcesy. Imieniny Aleksandra 15 stycznia, 30 stycznia, 26 lutego, 27 lutego, 10 marca, 18 marca, 24 marca, 27 marca, 28 marca, 20 marca, 24 kwietnia, 3 maja, 8 maja, 20 maja, 29 maja, 4 czerwca, 6 czerwca, 9 lipca, 10 lipca, 17 lipca, 1 sierpnia, 11 sierpnia, 26 sierpnia, 2 września, 13 września, 21 września, 9 listopada, 11 listopada, 1 grudnia i 12 grudnia Patroni i święci Święty Aleksander I, Św. Aleksander, męczennik Św. Aleksander, biskup Jerozolimy Aleksander Newski, święty prawosławny Św. Aleksander Sauli, biskup Alerii i Pawii Zdrobnienia imienia Aleksander Aki, Al, Ale, Aleczek, Alehandro, Alejandro, Alek, Aleks, Aleksandruś, Aleksi, Aleksik, Aleksiątko, Aleksy, Alessandro, Alex, Alexander, Alexandro, Alexis, Ali, Alik, Alko, Alo, Alosza, Aloszka, Aloś, Alun, Aluniek, Alunio, Alusiek, Alutek, Aluś, Bolo, Lelo, Lex, Lexie, Lolo, Lusiek, Ol, Olafek, Olas, Olciu, Olczar, Oleander, Olecki, Oleczek, Olek, Olela, Olenio, Olesz, Olesław, Oleś, Olgierd, Oli, Olik, Olikser, Olinek, Olkers, Olko, Olkowy, Oll, Olo, Olson, Olu, Olunio, Olutek, Oluś, Oluń, Sander, Sanderek, Sandi, Sandrek, Sandro, Sania, Saszka, Xander Przysłowia „Lepsza jest mucha żyjąca, niż Aleksander Wielki w grobie” Szczęśliwa liczba: 9 Szczęśliwy kamień: aleksandryt Szczęśliwy kolor: purpura Historia imienia Aleksander Było to pierwotnie imię męskie, które już w starożytności zostało przerobione na żeńskie Aleksandra. Należy do bardzo starych greckich (Aleksandros) imion dwuczłonowych. Pierwsza część składowa wywodzi się z czasownika alekso —bronię, wspomagam, a druga od rzeczownika aner (gen. andros) —mąż, mężczyzna. Całość bywa interpretowana jako —broniący mężów, troszczący się o mężów. U Greków imię znane już z Iliady Homera (jako drugie imię Parysa). M.in. nosił je król macedoński, Aleksander, słynny z podbojów imperium perskiego. Na zachodzie imię to stało się popularne w średniowieczu głównie dzięki romansowi rycerskiemu o fantastycznych przygodach Aleksandra. W Polsce imię Aleksander spotykamy już w połowie XII wieku. Nosił je biskup płocki, pochodzący z Flandrii. W XV wieku jest ono dosyć popularne może też pod wpływem tego, że nosił je brat Jagiełły – Witold (jako imię chrzestne). Zapewne na cześć Witolda nadane zostało imię Aleksander jednemu z synów Kazimierza Jagiellończyka. W XV wieku popularyzuje się również w Polsce żeńska postać tego imienia – Aleksandra; nosiła je między innymi jedna z sióstr Władysława Jagiełły, żona ks. mazowieckiego Ziemowita. Oprócz postaci Aleksander spotykamy w średniowieczu i później postać Aleksandr, Aleksender, Oleksender i wreszcie Leksender, a nawet Ksender. Zdrobnienia to: Olechno, Olek, Oleś. rzadko Alik (pod wpływem rosyjskim). Jako zdrobnienia imienia żeńskiego spotykamy Ola, Oleńka, Olesia (rzadko Olka) itp. Od imienia Aleksander wywodzą się również niektóre polskie nazwiska, m. in. Aleksandrowicz, Aleksandrowski, Leksandrowski. Święci o imieniu Aleksander są wprost nie do zliczenia. Pośród wzmianek znajdujemy postacie bez wątpienia historyczne, ale natrafiamy także na kilkanaście takich, których wiarygodności historycznej, stosunku do innych oraz pochodzenia ustalić nie można. Zaprezentujemy tutaj kilka postaci historycznych; raz postać, która doznawała szczególniejszej czci w prawosławiu rosyjskim. ALEKSANDER I, PAPIEŻ Jest na liście biskupów rzymskich, pomiędzy pontyfikatem Ewarysta i Ksystusa. Jego własny pontyfikat przypadałby wtedy na lata 107 – 116 lub (według innych obliczeń) 105 – 116. Jest to właściwie wszystko, co wiemy o tym pontyfikacie. To ubóstwo danych historycznych we wczesnym średniowieczu – co było zjawiskiem dość częstym – postarano się uzupełnić na kanwie legendy. I tak papieża uznano z czasem za męczennika. Dodano mu do towarzystwa innych świętych, a wreszcie pomieszano z autentycznym męczennikiem rzymskim, o tym samym imieniu i umieszczono w martyrologium rzymskim pod dniem 3 maja, gdzie widniał do roku 1969. ALEKSANDER, MĘCZENNIK Z LYONU Został w roku 177 ścięty za wiarę razem z wieloma chrześcijanami starożytnego Lugdunum oraz niedalekiego Vienne nad Rodanem. Razem też z innymi wspominany jest w kalendarzach kościelnych w dniu 2 czerwca. Aleksander był z pochodzenia Fryzyjczykiem, trudnił się leczeniem, toteż zwrócono uwagę, że był pierwszy lekarz-męczennik. W czasie prześladowania odegrał rolę wybitną, umacniał bowiem towarzyszy, którzy pod wpływem zaczynali chwiać się w wierze. ALEKSANDER, BISKUP JEROZOLIMY Uczęszczał do słynnej aleksandryjskiej szkoły katechetycznej, gdzie zbliżył się do Orygenesa i Klemensa. W początkach III stulecia został biskupem bliżej niezidentyfikowanej miejscowości w rodzinnej Kapadocji. W czasie prześladowania Septymiusza Sewera przebywał w więzieniu. Za Karakalli został zwolniony i wówczas zapewne udał się w pielgrzymkę do Jerozolimy. Tam też został pomocnikiem sędziwego biskupa Narcyza, a około 213 roku jego następcą. Użyczył gościny Orygenesowi, a nawet wyświęcił go na kapłana, co naraziło go na zatarg z biskupem Aleksandrii. Będąc miłośnikiem wiedzy teologicznej, założył cenną bibliotekę. Uwięziony powtórnie za Decjusza zmarł prawdopodobnie około roku 250 w więzieniu w Cezarei. Wspominany był zupełnie dowolnie 30 stycznia i 18 marca, natomiast Grecy czczą jego pamięć 12 grudnia, 21 kwietnia oraz 16 maja. Ta ostatnia data przewidziana dla jego pamiątki. ALEKSANDER SAULI, BISKUP ALER III PAWII Urodził się w r. 1534 w Mediolanie. W siedemnastym roku życia wstąpił do barnabitów. W r. 1556 otrzymał święcenia kapłańskie, następnie zaś kontynuował studia w Pawii. Tam też uzyskał doktorat, następnie objął profesurę oraz urząd dziekana fakultetu. W r. 1567 został przełożonym domu zakonnego w Mediolanie, następnie wybrano go przełożonym generalnym. W tym to czasie utrzymywał kontakty ze świętymi Ignacym Loyolą oraz Filipem Neri, a Karol Boromeusz wybrał go sobie na doradcę i spowiednika. On też w roku 1570 udzielił Aleksandrowi sakry biskupiej. Tegoż roku Aleksander objął zaniedbaną diecezję korsykańską w Alerii i od razu zabrał się gorliwie do pracy, utrudnianej nieustannie sporami, napadami na wyspę, epidemiami, rozbojem i aktami zemsty (vendetta). Równocześnie niósł pomoc ludności pogrążonej w nędzy. Ofiarowanego sobie biskupstwa w Tor tonie i arcybiskupstwa Genui nie przyjął, jednakże w r. 1591 przeniesiony został do Pawii. Zmarł wkrótce potem (1592), w czasie wizytacji pasterskiej w Calosso. Wspomina się go dnia 11 października, który to dzień jest dniem jego śmierci. ALEKSANDER NEWSKI Urodził się około roku 1220, jako syn Jarosława, księcia Nowogrodu. W r. 1236 objął w Wielkim Księstwie rządy, które z czasem rozciągnął na Księstwo Kijowskie (1250) i Włodzimierskie (1252). Podejmując polityczną grę ojca, zrazu zręcznie oscylował między potęgą Złotej Ordy Kipczackiej a wpływami sąsiadów zachodnich, potem jednak zapewniwszy sobie pokój ze strony Ordy, podjął na zachodzie kampanie, które zdołał uwieńczyć zdecydowanymi zwycięstwami. W r. 1240 zadał Szwedom nad Newą druzgocącą klęskę, która zapewniła mu przydomek Newskiego, natomiast dwa lata później na zamarzniętej tafli jeziora Peipus pokonał Zakon Kawalerów Mieczowych. Jest rzeczą kontrowersyjną, czy kontaktując się z wysłannikami Kurii Rzymskiej, sam złożył łacińskie wyznanie wiary. Zmarł 14 XI 1263 r. W roku 1380 odkryto jego szczątki i wówczas też po raz pierwszy w cerkwi rosyjskiej rozpoczęto czcić go jako świętego. Piotr Wielki przeniósł jego szczątki w 1724 roku do Petersburga. Cerkiew rosyjska obchodziła jego pamiątkę 23 listopada (pochowanie we Włodzimierzu) oraz 30 sierpnia (przeniesienie do Petersburga). Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.