Skocz do zawartości

Marcin

Rekomendowane odpowiedzi

  • Administrator

Dyskusja na temat znaczenia imienia :

 

Ma ciekawa osobowość, jest uczuciowa, spokojna, niezależna. Interesuje się sztuka i życiem towarzyskim, ale przyzwyczajona jest do wygód. Typ kobiety niezależnej, pewnej siebie i do perfekcji szlachetnej. Zawsze pozostaje lojalna wobec przełożonych, wierna swym życiowym zasadom, ciągle poszukująca dobrych rozwiązań trudnych spraw życiowych. Lubi poznawać inne kraje, toteż dużo czyta i podróżuje. Posiada talent artystyczny, który musi być odkryty przez inna osobę. Jest wzorowa matka i dobra przyjaciółka męża. Bardzo czuła na krzywdę ludzka.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 6 miesięcy temu...
Gość truskawka

Barbara

 

pochodzenie : greckie

 

znaczenie : barbarzynka

 

liczba : 2

 

planeta : mars

 

znak zodiaku : ryby

 

 

Barbara to po grecku barbarzynka. Tak wołano w dawnej Grecji i Rzymie na niewolnice sprowadzane z dalekich, barbarzyńskich krajów. Przy tym słowo barbarzyńca nie oznaczało wtedy jakiegoś okrutnego dzikusa, tylko człowieka spoza świata rzymsko-greckiej kultury.

 

Święta Barbara zyskała sobie ogromna popularność, gdyż polecano się jej opiece w razie zagrożenia nagłą śmiercią. (Podobną funkcję pełnił też św. Mikołaj.) Według starej legendy, św. Barbara była dziewczyną bardzo utalentowaną, która do prawd wiary chrześcijańskiej doszła własnym rozumem, między innymi dzięki obserwacjom planet (a więc mogłaby być patronką astronomów i astrologów). Zginęła jakoby męczeńską śmiercią z ręki rodzonego ojca, ale w okrutnika zaraz uderzył piorun! Na pamiątkę owego wybuchu boskiego gniewu wzięli Barbarę za swoją patronkę wszyscy ci, którzy mieli do czynienia z hukiem i eksplozjami, a więc kamieniarze i górnicy, hutnicy i artylerzyści, a także marynarze i producenci prochu. Wszyscy oni byli też zagrożeni nagłą śmiercią. Ostatnio jednakże kościół wykreślił św. Barbarę z listy świętych historycznych, czyli tych, którzy niewątpliwie istnieli.

 

Imię to szczególnie upodobali sobie Polacy. Henryk Sienkiewicz, Maria Dąbrowska, Czesław Miłosz nazywali tak bohaterki swoich słynnych powieści. Barbara jako jedyne imię jest wymieniona w naszym hymnie narodowym: mówił ojciec do swej Basi. Słowa hymnu mówią o tym, że stary patriota koi łzy swej córki (Barbary), którą zbytnio wzruszył dźwięk bojowych bębnów. Wydaje się, że Matka Polka mogłaby mieć właśnie Barbara na imię. Liczba imienia Barbara równa się dwa. Dwójka oznacza z jednej strony, zgodę i współdziałanie, ale z drugiej strony to, co dzikie i nieujarzmione, siły dziewiczej przyrody. Dlatego w astrologii z tym imieniem wiążą się dwa zupełnie odmienne symbole: łagodny i współczujący znak Ryb, oraz dzika planeta - Mars. Nic dziwnego, że srodzy wojownicy tęsknili do swoich Barbar. Barbary są wrażliwe na zew natury. Nie wytrzymują długo w mieście i w salonach. Od wysoko cywilizowanego środowiska wolą wędrówki po polach i lasach, mgły, poranne chłody i dotyk ziemi pod bosą stopą. Bez kłopotu aklimatyzują się na wsi i w miejscach, gdzie panuje swojski prymityw.

 

Stosunek Barbar do swoich najbliższych jest szczególny. Jeżeli czas jest pomyślny, pozwalają im robić, co się komu żywnie podoba. Za to kiedy się źle dzieje, budzą się w nich uczucia opiekuńcze i poczucie odpowiedzialności. W razie jakiegoś zagrożenia gotowe są walczyć jak lwice. Silny jest u nich instynkt rodzinny i rodowa solidarność.

 

Wibracje tego imienia, jak powiedziano, są najbliższe znakowi Ryb. Barbary ze znaku Ryb bywają natchnione i chodzą własnymi ścieżkami, ale również łatwo uruchamiają w sobie marsowe energie. Dobrze też czują się z tym imieniem pokrewne znaki żywiołu wody: Skorpion i Rak. Również Baran i Byk z wdziękiem będą nosić to imię, a to z powodu swoich bliskich związków z naturą. Barbara ze znaku Wodnika będzie próbowała żyć według własnych pomysłów, a w znaku Lwa (i Strzelca) będzie mieć skłonność do przesadnych gestów i męskich sportów. Koziorożce tego imienia mogą za to zbytnio gustować w życiu wiejskim i prymitywnym. Bliźnięta, Waga i Panna będą, mimo swego imienia, tęsknić do cywilizacji.

 

Szuka partnerów, którym mogłaby oddać się we władanie. W sprawach erotycznych zdecydowanie preferuje poddawanie się woli partnera. Sama nie jest zbyt aktywna, ale jeżeli partner powie jej czego oczekuje, chętnie to zrealizuje. Idealna partnerka dla władczych mężczyzn. Jest to o tyle interesujące, ze na dłuższą metę w życiu codziennym nie znosi nad sobą dominacji. Ta sprzeczność niejednokrotnie psuje jej związki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Obca śród swoich, struchlała zawsze, gotowa z lęku do walki,

bezbronna wobec dziecka, służącej i rywalki,

lubi pokoje, w których słońce na grubych pokładach kurzu leży,

lubi ciszę, ciasnotę i mur gruby - tak by było coś na kształt wieży.

Szuka męczeństwa, brnie wszędzie, gdzie trud, znój i opór,

i patrzy tylko, gdzieby głowę położyć pod topór.

Lgnie do biednych, brudnych, chorych i nieporządnych,

wielbi uczonych i śmieje się cicho z przesądnych.

 

Rzuca się jak lew w niebezpieczeństwo i lęka się

pająka, myszy i kwiatu

- Barbara męczennica, obca sobie i światu.

 

 

Kazimiera Iłłakowiczówna : PORTRETY IMION.

wyd.1 Poznań 1957, Wydawnictwo Poznańskie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przepraszam jeśli Cię obraziłam.
- truskawka, ale przecież to nie chodzi o mnie... tylko o zasady. Musi być ktoś na tym forum, kto będzie tego pilnował... a że padło na mnie, bo predyspozycje jakby istnieją... to inna para kaloszy :cool: . Zawsze chciałam pracować w Urzędzie Skarbowym, uwielbiam kontrolować :lol: . Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość truskawka
Przepraszam jeśli Cię obraziłam.
- truskawka, ale przecież to nie chodzi o mnie... tylko o zasady. Musi być ktoś na tym forum, kto będzie tego pilnował... a że padło na mnie, bo predyspozycje jakby istnieją... to inna para kaloszy :cool: . Zawsze chciałam pracować w Urzędzie Skarbowym, uwielbiam kontrolować :lol: . Pozdrawiam.

 

Wiem, że chodzi o zasady (zorientowałam się jak już było po fakcie i już tak zostało ;)) i powiem, że nie mam zamiaru podszywać siebie pod tekstami, które do mnie nie należą. Bardzo się cieszę, że jest ktoś (czyli Ty) kto tego pilnuje i strzeże praw autorskich :) Pozdrawiam. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Obca śród swoich,
bezbronna wobec dziecka, służącej i rywalki,
brnie wszędzie, gdzie trud, znój i opór
obca sobie i światu.

to juz calkowicie o mnie! wczesniejsze opisy takze...

pytanie:

czy to mozliwe ze imie jest nam przypisane i trafia do nas mimo wszystko...czy to bzdura jakas...

czy sami sobie szukamy tego co do nas pasuje...czy ime rzeczywiscie pasuje do wlasciciela-czy mozna to podeprzec przykladami ludzi ktorzy urzywaja innych imion niz zostaly im nadane...

ciesze sie ze temat imienia basia tak ladnie sie tu rozwinal :grin:

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ciesze sie ze temat imienia basia tak ladnie sie tu rozwinal

 

Więc rozwijamy szerzej ;)

 

 

Imieniny obchodzi: 12.04,

 

Osobowość: Istota doskonała, piękność królestwa

Charakter: 92 %

Promieniowanie: 92 %

Rezonans: 110 000 drgań/ sek.

Kolor: Żółty

Główne cechy: Intuicja - Towarzyskość - Uczuciowość - Pobudliwość

Totem roślinny: Orchidea

Totem zwierzęcy: Wątłusz

Znak: Bliźnięta

TYP: Bardzo pobudliwe i uczuciowe. Są wrażliwe na wszystko, co stanowi urok życia, mają wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji. Nie trzeba pozwalać, by jako dzieci grały rolę małych królowych, mają bowiem skłonność do lenistwa, do powolnego reago­wała i odkładania wszystkiego na później. Jak ich kwiat totem, orchidea, są cieplarnianymi kwiatami, potrzebującymi słońca i ciepła!

PSYCHIKA: Są to typy silnie introwertyczne, czujące się dobrze tylko w swym własnym świecie. Tam marzą o klejnotach, pałacu i uroczym księciu. Są zaborcze. Żyją w wyimaginowanym świecie, co prowadzi je do ciągłego i częstego mimowolnego kłamstwa.

WOLA: Pod pozorami "kobiety-dziecka " kryją się zadziwiające zasoby woli.

POBUDLIWOŚĆ: Jest bardzo silna i daje im ten kapryśny charakter, stanowiący zarazem ich urok i słabość. Mało przyjaźni z kobietami. Trochę więcej z mężczyznami, ale ich nadmierna kobiecość bierze wówczas górę i szybko przekształcają tych nieszczęśni­ków w niewolników. Porażki stanowią dla nich znie­wagę, rzuconą ich czarowi.

ZDOLNOSC REAKCJI: Z trudem wybaczają i są pamiętliwe. Na ogół czują wstręt do nauki, albo też podchodzą do niej wedle swej fantazji, interesując się geografią, bo profesor ma ładne oczy.

AKTYWNOŚĆ: Uważają, że sam ich udział w czymś wart jest wynagrodzenia. Interesuje je wszystko, co ma związek ze sztuką, elegancją, sprzedażą biżuterii. Mo­gą być malarkami lub modelkami, ale nie wymagajcie od nich stawiania się o siódmej rano w fabryce. Są bardzo niezależne. Dobrze piszą. Potrzebują luksusu i bogatych mężczyzn.

INTUICJA: Służy planowi życiowemu, gdyż są trochę intrygantkami.

INTELIGENCJA: Mają inteligencję syntetyczną, chwytają całość i nie zadają sobie trudu wchodzenia w szczegóły. Są ciekawskie jak kotki, gadatliwe, mają niebezpiecznie dobrą pamięć w sprawach uczucio­wych..

UCZUCIOWOŚĆ: Kochają albo nie kochają. Kiedy nie kochają to proste, trzeba odejść. Kiedy kochają, jednego dnia "wszystko gra", drugiego dnia wprost przeciwnie!

MORALNOŚĆ: Byłoby dziwne, gdyby charakter, dla którego każdy kaprys jest święty, nie dochodził do pewnych kompromisów z klasyczną moralnością.

ZDROWIE: Nie jest całkowicie zadowalające. Drob­ne dolegliwości, których większość jest pochodzenia psychicznego. Trzeba jednak uważać na trzustkę i ner­ki, dbać o kręgosłup (dwie godziny marszu codzien­nie!) i o jelita.

ZMYSŁOWOŚĆ: Niełatwo wytłumaczyć mechanizm zmysłów tych kobiet, tak bardzo nakładają się na siebie kokieteria, towarzyskość, pragnienie komfortu, zmian, podróży, mniej czy bardziej niewinne flirty. To typowe kobiety-dzieci, kobiety-kwiaty, które nie­pokoją, zachwycają, doprowadzają do rozpaczy ado­ratorów, aż do dnia, gdy trafią na mężczyznę-ojca, który nie cofnie się przed klapsami i wytresuje je, ale na jak długo?

DYNAMIZM: Posiadają dar wykorzystywania dyna­mizmu innych, zwłaszcza swych niezliczonych wielbi­cieli.

TOWARZYSKOŚĆ: Są towarzyskie, choć nie tyle pragną uczestniczyć w życiu innych, co włączyć innych w swoje życie.

PODSUMOWANIE: Muszą panować nad zalewającą wszystko uczuciowością, która prowadzi je do szalonych marzeń.

 

 

http://www.imiennik.pl

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

:grin: :grin: :grin: :grin: dziekujue

i ponawiam pytanie...czy to mozliwe ze imie jest nam przeznaczone? to niemozliwe ze az tak buzo pasuje do mnie...nawet ascendent mam w blizniaku hmmm

chyba nastepnym razem gdy ktos bedzie mnie lepiej poznac dam mu po prostu poczytac o mnie na necie :lol: "basia; wodnik; waz..." i wszystko bedzi jasne

 

Więc rozwijamy szerzej
czy Ty takze basia? hmmm :roll:
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość truskawka

ZDROBNIENIE I SKRÓTY: Basia, Basierńka

POCHODZENIE I ZNACZENIE :greckie: obca, cudzoziemka

IMIENINY: 4 grudzień

OPIS: Imię jest popularne w polsce od XIV wieku. Barbara ma ciekawą osobowość. Jest bardzo wrażliwa i uczuciowa. Zazwyczaj swoja urodą zniewala płeć przeciwną. Interesuje się sztuką i zyciem towarzyskim.

ZNANE IMIENNICZKI: Barbara Labuda ( polityk), Barbara Radziwiłłówna ( żona Zygmunta Augusta)

 

Charakterystyka Basi pochodzi ze strony: http://www.hejwesele.pl

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 lata później...
Gość truskawka

Barbara jest typem kobiety spokojnej, pewnej siebie i niezwykle szlachetnej. Zawsze pozostaje lojalna wobec przełożonych, wierna własnym zasadom i nieustannie poszukuje dobrych rozwiązań trudnych spraw życiowych. Czasami pobudliwa, zawsze niezwykle uczuciowa. Jest wrażliwa na wszystko, co stanowi urok życia, posiada wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji. Skłonna do lenistwa, powolnego reagowania i odkładania wszystkiego na później. Czuje się dobrze tylko we własnym świecie. Żyje w wyimaginowanym świecie, co zmusza ja do ciągłego i częstego mimowolnego kłamstwa.

 

Źródło - Barbara - Znaczenie imienia Barbara - Wielka Księga Imion

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 miesiące temu...
  • 5 miesięcy temu...
  • 2 miesiące temu...

witam wszystkich!

 

ja jestem Barbarká i do mnie ten dlugasny opis na str2 pasuje w 100% az wstyd sie przyznac ale to prawda a do tego jestem waga i numerologiczna 7 co juz kompletnie daje mieszanke wybuchowa (dla mezczyzn)...

 

Moje imie wybral dla mnie Tatus po dlugich walkach z mama ktora chciala zebym byla Beatka. Basia wygrala a Beatka pozostala na miejscu drugim i szczerze mowiac nie wyobrazam sobie zeby bylo inaczej!!!

 

Bardzo goraco pozdrawiam wszystkie Basie!!!!!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...
  • 6 miesięcy temu...

kiedyś bardzo nie lubiłam swego imienia, zdrobnienie wydawało mi się takie...przaśne(dziadek zawsze powtarzał, że na konia wołało się "baśka"sic!), natomiast forma Barbara kojarzyła mi się z jakąś starą sekutnicą. ale do wszystkiego trzeba dojrzeć...i u mnie ten proces zakończył się sukcesem, tzn. zaakceptowałam(się) w pełni. Basia zamieniła się miejscami z Barbarą. i teraz mogę powiedzieć, że doskonale odnajduję się z tym imieniem, symboliką(imiennik Iłłakowiczównej-nic dodać, nic ująć).

pozdrawiam imienniczki:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...

BARBARA

 

Pochodzenie: greckie

Liczba imienia: DWÓJKA

Znaczenie: barbarzynka

Znak zodiaku: Ryby

Planeta: Mars

Imieniny: 4 Grudzień

 

 

Barbara to po grecku "barbarzynka". Tak wołano w dawnej Grecji i Rzymie na niewolnice sprowadzane z dalekich, barbarzyńskich krajów. Przy tym słowo barbarzyńca nie oznaczało wtedy jakiegoś okrutnego dzikusa, tylko człowieka spoza świata rzymskogreckiej kultury. Święta Barbara zyskała sobie ogromna popularność, gdyż polecano się jej opiece w razie zagrożenia nagłą śmiercią. (Podobną funkcję pełnił też św. Mikołaj.) Według starej legendy, św. Barbara była dziewczyną bardzo utalentowaną, która do prawd wiary chrześcijańskiej doszła własnym rozumem, między innymi dzięki obserwacjom planet (a więc mogłaby być patronką astronomów i astrologów). Zginęła jakoby męczeńską śmiercią z ręki rodzonego ojca, ale w okrutnika zaraz uderzył piorun! Na pamiątkę owego wybuchu boskiego gniewu wzięli Barbarę za swoją patronkę wszyscy ci, którzy mieli do czynienia z hukiem i eksplozjami, a więc kamieniarze i górnicy, hutnicy i artylerzyści, a także marynarze i producenci prochu. Wszyscy oni byli też zagrożeni nagłą śmiercią. Ostatnio jednakże kościół wykreślił św. Barbarę z listy świętych historycznych, czyli tych, którzy niewątpliwie istnieli. Imię to szczególnie upodobali sobie Polacy. Henryk Sienkiewicz, Maria Dąbrowska, Czesław Miłosz nazywali tak bohaterki swoich słynnych powieści. Barbara jako jedyne imię jest wymieniona w naszym hymnie narodowym: "mówił ojciec do swej Basi". Słowa hymnu mówią o tym, że stary patriota koi łzy swej córki (Barbary), którą zbytnio wzruszył dźwięk bojowych bębnów. Wydaje się, że Matka Polka mogłaby mieć właśnie Barbara na współdziałanie, ale z drugiej strony to, co dzikie i nieujarzmione, siły dziewiczej przyrody. Dlatego w astrologii z tym imieniem wiążą się dwa zupełnie odmienne symbole: łagodny i współczujący znak Ryb, oraz dzika planeta - Mars. Nic dziwnego, że srodzy wojownicy tęsknili do swoich Barbar. Barbary są wrażliwe na zew natury. Nie wytrzymują długo w mieście i w salonach. Od wysoko cywilizowanego środowiska wolą wędrówki po polach i lasach, mgły, poranne chłody i dotyk ziemi pod bosą stopą. Bez kłopotu aklimatyzują się na wsi i w miejscach, gdzie panuje swojski prymityw. Stosunek Barbar do swoich najbliższych jest szczególny. Jeżeli czas jest pomyślny, pozwalają im robić, co się komu żywnie podoba. Za to kiedy się źle dzieje, budzą się w nich uczucia opiekuńcze i poczucie odpowiedzialności. W razie jakiegoś zagrożenia gotowe są walczyć jak lwice. Silny jest u nich instynkt rodzinny i rodowa solidarność. Wibracje tego imienia, jak powiedziano, są najbliższe znakowi Ryb. Barbary ze znaku Ryb bywają natchnione i chodzą własnymi ścieżkami, ale również łatwo uruchamiają w sobie marsowe energie. Dobrze też czują się z tym imieniem pokrewne znaki żywiołu wody: Skorpion i Rak. Również Baran i Byk z wdziękiem będą nosić to imię, a to z powodu swoich bliskich związków z naturą. Barbara ze znaku Wodnika będzie próbowała żyć według własnych pomysłów, a w znaku Lwa (i Strzelca) będzie mieć skłonność do przesadnych gestów i męskich sportów. Koziorożce tego imienia mogą za to zbytnio gustować w życiu wiejskim i prymitywnym. Bliźnięta, Waga i Panna będą, mimo swego imienia, tęsknić do cywilizacji.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...
  • 11 miesięcy temu...

Uczuciowa, lojalna i niezależna. Lubi nowe doświadczenia, toteż stara się dużo podróżować i czytać książki „o świecie”. Bardzo uważa, aby nie krzywdzić ludzi. Jest dobrą przyjaciółką dla męża i troskliwą mamą dla dzieci. Barbara to kobieta pewna siebie, lubi wolność, ale pomimo tego pozwala się prowadzić przez silną rękę męską.

 

Imieniny Barbary

4 Grudzień

 

Patroni i święci

św. Barbara

 

Zdrobnienia imienia Barbara

Ba, Babcia, Babette, Babs, Babsi, Bacha, Bachna, Bachon, Bachor, Bachura, Bachus, Baciek, Bacik, Baja, Bajbus, Bajka, Bajsza, Bala, Bania, Banieczka, Banisia, Baniusia, Bara, Barabara, Barabarka, Barabasia, Barabasz, Barb, Barba, Barbacha, Barbarelka, Barbarella, Barbaret, Barbaretka, Barbari, Barbarina, Barbariusz, Barbarka, Barbaros, Barbarossa, Barbarus, Barbarzyca, Barbarzyńca, Barbasia, Barbaś, Barbe, Barbelucha, Barbi, Barbie, Barbini, Barbol, Barbra, Barbson, Barbula, Barbunia, Barbura, Barburka, Barbus, Barbusia, Barbuszka, Barbuś, Barbóra, Barbórka, Barka, Barkej, Barnabka, Basałyczek, Basałyk, Basia, Basiaczek, Basiak, Basialenka, Basiasta, Basiatka, Basiać, Basica, Basiczek, Basiczka, Basiczulek, Basiczurek, Basieczka, Basiek, Basiem, Basiencja, Basieniuk, Basienka, Basiex, Basieńka, Basik, Basika, Basiniec, Basinka, Basiola, Basiolka, Basior, Basiorek, Basiorzyca, Basiosława, Basiowczyk, Basiołcha, Basiołek, Basista, Basiszcze, Basiuba, Basiula, Basiulek, Basiulina, Basiulinek, Basiulka, Basiunia, Basiura, Basiutka, Basix, Basiątko, Bass, Bassik, Basza, Baszja, Baszka, Baszna, Bazia, Bazu, Baś, Baśbaś, Baśka, Baśkan, Baśko, Baśkowa, Baśku, Baśkuń, Baśmira, Bańcia, Bańka, Bejbra, Bejzi, Bejś, Berbla, Bibi, Bra, Brawórka, Bulinek, Bunia, Burbra, Burka, Busia, Buszek, Buszka, Buś, Bysiak, Rabarbar, Rabarbara, Rabarbarek, Rara, Sieńka, Siuba, Siunia, Siunieczka, Siuńka

 

Przysłowia

„Z Baśki będzie Barbara, ale z Bartka Bartek”

„Kto sieje tatarkę, ma żonę Barbarkę i krowami orze, nie pytaj, czy zdrów, ale czy żyjesz nieboże?”

„Wyszedł, jak Barbara na Trynach."

„Kiedy na św. Barbarę błoto, będzie zima jak złoto”

„Gdy w świętą Barbarę gęś chodzi po lodzie, to Boże Narodzenie będzie po wodzie”

„Od świętej Barbary noce się urwały”

„Barbara święta o górnikach pamięta”

„Gdy w świętą Barbarę ostre mrozy, to na zimę gotuj wozy, a gdy rozstajanie, każ opatrzyć sanie”(związane ze świętem 4 grudnia)

„Barbara mrozi, Mikołaj lód zwozi.

„ Święta Barbara po lodzie, Boże Narodzenie po wodzie”

„Ja mam Basię, a wam zasię”

„Barbara ni młoda, ni stara”

 

Szczęśliwa liczba: 7

Szczęśliwy kamień: opal

Szczęśliwy kolor: srebrny

 

Barbara w innych językach

ang. – Barbara

fr. – Barbara, Barbe

niem. – Barbara

połud.-słow. – Varvara, Barbara

 

Historia imienia Barbara

Imię to może być pochodzenia greckiego lub łacińskiego. Mianowicie grecki przymiotnik barbaros to „nie mówiący po grecku, niegrecki, niekulturalny”, dosłownie „(mówiący) bar-bar”. Jako określenie ludów innych przejęli to słowo od Greków Rzymianie. Użyte jako rzeczownik barbaros oznaczało każdego cudzoziemca (u Rzymian nie-Rzymian, u Greków nie-Greków); Barbara to po prostu „cudzoziemka”. W charakterze imienia mamy poświadczoną łacińską formę męską Barbarus i żeńską Barbara.

W Polsce Barbara pojawiła się w źródłach około połowy wieku XTV (1354); z końca XV wieku znamy też formę Barbora z dokumentu czeskiego Janusza, księcia oświęcimskiego i Zatorskiego. Ta właśnie forma musiała stać u podstawy popularnej na Śląsku Barbórki (nie Barburki), Zdrobniała forma Barbarka znana jest od 1445 roku.

Dziś jest jednym z najpopularniejszych imion kobiecych, nadawanym także często ulubionym zwierzętom. Od spieszczonej formy Basia pochodzi nowa forma potoczna Baśka i nowsze spieszczenie typu Basieńka. O wzroście popularności imienia Barbara pod koniec XIX i na początku XX w. zadecydowało z pewnością imię jednej z bohaterek „Pana Wołodyjowskiego”.

Święta znana pod tym imieniem nie jest postacią, która by wyraziście wyłaniała się z mroków zamierzchłych czasów. Była mimo to szeroko i wyraziście czczona.

 

BARBARA, PANNA I MĘCZENNICA

Czczono ją już w VII w., ale legendy, które o niej opowiadają i których znane redakcje pochodzą także z tego czasu, wywodzą się zapewne z utworów wcześniejszych, może z judeo-chrześcijańskich midraszów; może chodziło w nich o uwypuklenie idei nawrócenia się na chrześcijaństwo bezpośrednio z pogaństwa. Szczegóły nie przedstawiają oczywiście historycznej wartości. Są wątkiem opowieściowym, niczym więcej.

Barbara była w tej opowieści córką bogatego poganina Dioskora, który zamykał ją w wieży. Kiedy przekonał się, iż mimo to przyjęła wiarę i chrzest, sam pozbawił ją życia, za co z kolei został ukarany nagłą śmiercią od pioruna. Istnieją różne wersje tej legendy.

Ustalenie chronologii, współzależności i powiązania z tradycjami lokalnymi tych wersji wydaje się rzeczą niemożliwą. Jej męczeństwo umiejscawiano w Antiochii, Nikomedii, Heliopolis, Toskanii i Rzymie. Równocześnie szerzył się kult relikwii świętej, którą rzekomo sprowadzono do Wenecji w r. 1258. Czczono je jednak także w Rzymie, Piacenzy, Rieti, Pradze, a nawet na Pomorzu. Ze swej strony Koptowie egipscy przeświadczeni byli, iż oni posiadają relikwie w Starym Kairze i dlatego królowie aragońscy pertraktowali w XIII i XIV w. z sułtanami Egiptu o uzyskanie cennych szczątków. Przeciw tej obfitości relikwii występował Konrad z Waldhausen, kaznodzieja czeski z XV w., ale jego głos zginął pośród niezliczonych objawów czci okazywanej Barbarze.

Popularność swą kult zawdzięcza przeświadczeniu, że Barbara jest patronką dobrej śmierci: singulare morientium solatium; że chroni od śmierci nagłej: kto jej wzywa, nie umrze bez św. sakramentów. To przeświadczenie sprawiło z kolei, że za swą opiekunkę obrali ją artylerzyści, minerzy, załogi forteczne, strażacy, marynarze i górnicy, a także murarze, architekci, ludwisarze, kowale i więźniowie.

Czczona w całym chrześcijańskim świecie, a szczególnie we Flandrii, Nadrenii, Austrii, Czechach, na Pomorzu i Śląsku, dziś przede wszystkim wspominana jest w zagłębiach górniczych. Diecezja katowicka jeszcze w 1963 r. zwróciła się o zatwierdzenie jej patronatu. Święto obchodzono zazwyczaj 4 grudnia, ale w martyrologium Adona widniało także pod dniem 16 tego miesiąca, a synaksaria wschodnie posiadają jeszcze inne daty. Ostatni kalendarz rzymski (liturgiczny) pomija je zupełnie.

 

BARBARA Z BERGAMO

We wczesnej młodości wstąpiła do klasztoru bernardynek w Mediolanie. Z powodu słabego zdrowia zostać tam jednak nie mogła. Po pewnym czasie wespół z Jolantą Sabaudzką założyła w Vercelli wspólnotę, która starała się kierować regułą św. Klary. Sykstus IV zaaprobował tę fundację w r.1478. Barbara była pierwszą ksienią klasztoru. Zmarła wkrótce po swej przyjaciółce w r. 1478. Potomność zachowała pamięć wielu cudów, które miały dokonać się w czasie jej życia i po śmierci. Zakon franciszkański czci ją jako błogosławioną i wspomina w swym martyrologium dnia 19 listopada.

 

Barbara | Znaczenie imienia Barbara Zdrobnienia Interpretacja Przysłowia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Liczba imienia: 2

 

Pochodzenie imienia:

Imię pochodzenia greckiego, od słowa barbaros (barbarzyński, niegrecki, obcy).

 

Charakterystyka imienia:

Ma ciekawą osobowość, jest uczuciowa, spokojna, niezależna. Interesuje się sztuką i życiem towarzyskim, ale przyzwyczajona jest do wygód. Typ kobiety niezależnej, pewnej siebie i do perfekcji szlachetnej. Zawsze pozostaje lojalna wobec przełożonych, wierna swym życiowym zasadom, ciągle poszukująca dobrych rozwiązań trudnych spraw życiowych. Lubi poznawać inne kraje, toteż dużo czyta i podróżuje. Posiada talent artystyczny, który musi być odkryty przez inną osobę. Jest wzorową matką i dobrą przyjaciółką męża. Bardzo czuła na krzywdę ludzką.

 

Charakterystyka numerologiczna: DWA

Jest liczbą współdziałania i zależności. Ludzie, których charakter określa ta liczba, są zgodni i układni, raczej są naśladowcami niż twórcami, łatwo dają się prowadzić, kierować sobą, są też wdzięcznymi odbiorcami rad, wskazówek i nauk. Są pełni wdzięku, ulegli, sympatyczni, łagodni; mają dar wygaszania konfliktów i uspokajania namiętności. DWA to także liczba spokoju i harmonii. Ludzie spod tej liczby łatwo odszukują swoją parę; z każdym znajdują właściwy sposób współdziałania, lubią mieć doradców i niechętnie samodzielnie podejmują decyzje. Zdarza się, że są niezdecydowani, niepewni siebie, zagubieni. Jak ciemną stroną jedynki była tyrania, tak ciemną stroną charakteru dwójki jest pasożytowanie na innych, korzystanie z cudzej energii, a także dwulicowość. Numerologiczne dwójki lepiej się sprawdzają jako wykonawcy niż jako przełożeni.

 

Na wesoło:

Dusza towarzystwa. Twarda głowa. Nie jeden Ruski zjechałby pod stół w starciu z Baśką.

 

Źródło: http://www.imienniczek.net/index.php?pokaz=imie&i=Barbara&PHPSESSID=ecd8d8abff48819a9e54379c05f3aaa7

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 8 lat później...

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...