Blanka

Blanka to kobieta bardzo pobudliwa i uczuciowa. Jest wrażliwa na wszystko, co stanowi urok życia, posiada wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji. To typ silnie introwertyczny, czujący się dobrze tylko w swym własnym świecie. Tam marzy o klejnotach, pałacu i uroczym księciu. Blanka jest zaborcza. Żyje w wyimaginowanym świecie, co zmusza ją do ciągłego i częstego mimowolnego kłamstwa.

 

Źródło - Blanka - Znaczenie imienia Blanka - Wielka Księga Imion

BLANKA

 

Pochodzenie: starogermańskie

Liczba imienia: PIĄTKA

Znaczenie: jasna

Znak zodiaku: Wodnik

Planeta: Wenus

 

Mężczyźni uwielbiają jej towarzystwo. Jej subtelnie zalotny sposób bycia sprawia, że każdy przy niej czuje się potencjalnym zdobywcą. Lubi błyszczeć, kupować nowe stroje. Uszczęśliwi ją ten, kto zapewni jej wystarczającą ilość rozrywek, a jednocześnie będzie dla niej autorytetem.

Blanki są bardzo bardzo pobudliwe i uczuciowe. Są wrażliwe na wszystko, co stanowi urok życia, mają wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji. Nie trzeba pozwalać, by jako dzieci grały rolę małych królowych. Mają skłonność do lenistwa, do powolnego reago*wała i odkładania wszystkiego na później. Są towarzyskie, choć nie tyle pragną uczestniczyć w życiu innych, co włączyć innych w swoje życie.

 

Imieniny Blanki

10 sierpnia

7 października

1 grudnia

 

Zdrobnienia imienia Blanka

Baka, Bla, Blana, Blanchett, Blancia, Blancik, Blanciorka, Blanczetta, Blanczita, Blanczitos, Blanczysława, Blaneckova, Blaneczka, Blanek, Blanencja, Blani, Blania, Blaniak, Blanik, Blaniunia, Blaniuś, Blank, Blankers, Blankett, Blankiet, Blankietka, Blankusia, Blankuś, Blankuśka, Blanquita, Blans, Blansja, Blansz, Blanszua, Blant, Blanta, Blantuś, Blanu, Blanula, Blanulinka, Blanulka, Blanusia, Blanuś, Blanuśka, Blanx, Blańcia, Blnica, Blusia, Czita

 

Przysłowia

„Stara się solidna Blanka, by w miłości nie mieć manka”

 

Blanka w innych językach

ang. – Blanche,Gwen

franc. – Blanche

hiszp. – Blanca

 

Historia imienia Blanka

Jest to imię żeńskie pochodzenia germańskiego występujące obok męskiego imienia Blank. Wywodzi się od przymiotnika blankus, blanchus „jasny, biały” (por. łac. Candidus, Candida). W Polsce bardzo rzadko spotykane.

Święte, które w rozmaitych wykazach hagiograficznych pojawiają się pod tym imieniem, są niemal nie do ujęcia; w krajach romańskich występują bowiem na przemian z tymi postaciami, które w martyrologiach łacińskich oznaczone są imieniem KANDYDA, a więc wiernym odpowiednikiem albo raczej pierwowzorem romańskiego popularnego brzmienia.

 

BLANKA KASTYLIJSKA

Urodziła się w r. 1188 w Palencji jako córka Alfonsa VIII, króla Kastylii i wnuczka Henryka II Plantageneta. Wcześnie, bo już w r. 1200 poślubiła Ludwika, francuskiego następcę tronu. Miała z nim dziesięcioro lub jedenaścioro dzieci. Niektóre z nich zmarły wcześnie. Tym, które przeżyły dzieciństwo, wpoiła głęboką pobożność, którą przyniosła ze sobą z dworu kastylijskiego i którą podtrzymywał w niej jej spowiednik, biskup paryski Wilhelm z Owernii. Po Plantagenetach odziedziczyła energię i wyrobienie polityczne. Zalety te pozwoliły jej towarzyszyć mężowi i wspierać go w rozmaitych przedsięwzięciach. Kiedy w r. 1226 Ludwik VIII zmarł, została regentką i rządziła aż do osiągnięcia przez Ludwika IX pełnoletności.

W tym czasie zdołała podporządkować sobie – nieraz osobiście prowadząc zbrojne wyprawy – buntujących się baronów oraz odeprzeć Anglików. Potrafiła też narzucać swoją wolę klerowi. W r. 1234 Ludwik IX wszedł formalnie w swe królewskie funkcje, a poślubiwszy za radą matki Małgorzatę Prowansalską, zaczął ulegać wpływowi żony. Mimo to Blanka nie rezygnowała z licznych inicjatyw na polu polityki i przyczyniała się nadal do jednoczenia kraju.

Wyprawie krzyżowej była przeciwna, ale gdy syn na nią wyruszył, znów objęła rządy jako regentka. Zdziałała jeszcze wiele w tych samych dziedzinach co poprzednio, ale czując ubytek sił przyjęła habit cysterski. Zmarła 26 lub 27 listopada 1252 roku. Pochowano ją w ufundowanym przez nią opactwie w Maubisson. Czczono ją jako świętą, do czego przyczyniła się niewątpliwie także sława jej syna, nigdy jednak nie wystarano się o aprobatę tej czci.

 

Źródło: Blanka | Znaczenie imienia Blanka Zdrobnienia Interpretacja Przysłowia