Dar czy przypadki?

Wszystko zaczęło się od śmierci mojej babci w 2004 r. Ja, 11 letnia dziewczynka przewidziałam jej śmierć ze wszystkimi możliwymi szczegółami. Byłam bardzo związana z babcią, więc może dlatego akurat na mnie wszystko się skupiło. Pamiętam jak wtedy wszyscy pukali się w czoło gdy przekonywałam ich, że babcia umrze.

Od tej pory tego typu sytuację przytrafiały mi się coraz częściej. Często mam w głowie obrazy, które się stają rzeczywistością. Moja intuicja zawiodła mnie tylko raz, lecz wtedy byłam zakochana inie myślałam racjonalnie.

Chciałabym zasięgnąć Waszych opinii, czy wszystko co mi się przytrafia to seria przypadków, czy jednak jest to jakiegoś rodzaju dar, a jeżeli tak to czy można go wypracować?

Zastanawia mnie również fakt, dlaczego wszystko się zaczęło od śmierci mojej babci. Babcia była bardzo religijna i nigdy nie interesowała się magią- uważała ją za grzech śmiertelny.

Jestem zwolenniczką poglądu, że każdy z nas dysponuje wiedzą i umiejętnościami zdobytymi wcześniej i przekazywanymi przez właściwości pamięci genetycznej. Mimo ponad 600 lat Inkwizycji, ich szczątki w nas pozostały, w zależności od poczynań i myśli przodków i inkarnowanych Nas. Jeśli dostrzegasz u siebie taki dar, masz dwa wyjścia. Możesz go zlekceważyć i z czasem osłabnie, choć nie liczyłabym na to, że na stałe pozbędziesz się "błysków". Możesz, a może - powinnaś się stymulować. Ćwiczyć. Ulepszać. Pracować nad tym. Wykorzystywać w służbie ludziom.

Bądź ostrożna. Pamiętaj o samospełniających się przepowiedniach - "obrazy stające się rzeczywistością" mogą być świadectwem doskonałej, choć może nieświadomej mocy kreacji. Pamiętaj, że sama kreujesz swoją rzeczywistość, a myśli mają moc sprawczą. Zostaw magię, nie potrzebujesz jej. To kwestia Twojej świadomości i Nadświadomości.

Jak w takim razie można to "wyćwiczyć"?