Dziwne pragnienie spokoju.

Witam! Medytuje juz dobrych kilka miesiecy, jakos na miesiac zaprzestalem medytacji, bo nie potrzebowalem tego, bo zylem caly czas zgodnie z harmonia. Zauwazylem ze od jakos 2 miesiecy zaczelem potrzebowac spokoju. Przedstawie to na przykladzie, kiedys lubialem jak telewizor gral, ktos gadal, swiatlo bylo zapalone jak szedlem spac. Ostatnio polozylem sie spac i czulem jak te swiatlo i glos z telewizora dziala na mnie negatywnie, glowa mnie bolala itp. (lubialem jak cos brzeczy i swieci, zawsze jak bylo ciemno balem sie czegos, jak zaczelem medytowac zaczelo byc wszystko na odwrot) Wylaczylem wszystko i odrazu bylo lepiej, w spokoju i w ciszy zasnelem. Rowniez podczas medytacji, lubialem jak muzyka leciala spokojna, ale ostatnio lepiej mi jest sie skupic bez muzyki, lepiej sie czuje. Wole jakos otworzyc okno, posluchac wiatru, spiewu ptakow i pieknej ciszy...

Co takie zmiany nastroju i nastawienie moze oznaczac? Dojrzewanie duchowe? Docenienie prostych wartosci?

Mial ktos z was podobnie?

Twoje ciało i umysł, zaczęły rozumieć i komunikować, co dla nich dobre : )

mam to samo, ale bez medytacji..

chyba, że medytacją nazwiemy moje codzienne drzemki popołudniowe ;p;p