CHARLES BAUDELAIRE - KOTY /poszukiwanie natchnienia

Oto ten wiersz w przekładzie Jerzego Litwiniuka.

KOTY

Kochankowie namiętni i oschli uczeni,

Ten i tamten w dojrzałych leciech swych polubi

Sprężyste, miękkie koty; dom nimi się chlubi,

W którym kot, jak pan, ciepło i przytulność ceni.

To dla nich są mądrości i rozkoszy państwa,

One stąpają w cichość i nocne majaki:

Ereb uczyniłby z nich żałobne rumaki,

Gdyby mogły swą dumę zniżyć do poddaństwa.

Zamyślone, szlachetną przybierają postać

Długich sfinksów, by w głębi samotności zostać

I drzemać, nieskończonym oddane marzeniom;

Ich lędźwie płodne iskrzą się zaklętym blaskiem,

A źrenice jak gwiazdy tajemnie się mienią

Cząstkami złota, z drobnym zmieszanymi piaskiem.

Mam prośbę.

Powiedzcie mi jaki obraz kotów jawi Wam się po przeczytaniu tego wiersza.

Jest mi potrzebne jakieś świeże spojrzenie na ten sonet.