Moje pożegnania

* * *

dotykam twego uśmiechu

przesuwam dłonią

po linii twych włosów

wygładzam nieco

zmiętą koszulę

pod palcem

wydaje się gładka

jak cała twoja postać

zatrzymana na fotografii…

..cudowne...takie mi bliskie,przypominające trochę Halinę Poświatowską.

Dziękuję bardzo. Halinka to moja ulubiona poetka, więc zapewne wiele jej w moich wierszach.

To jeszcze jeden

"Nocą"

słodko gorzki

smak snów

pochylających się

nade mną z księżycem

sprawia drżenie ramion

stęsknionych twej siły

pościel zmięta, samotna

poduszka - substytut

twego ciała - skrywa się

na niej męski zapach pożądania

opleciona nocą

czekam zaciskając powieki

zostały już tylko sny

Coś mi nie gra w wersach "sprawia drżenie ramion/stęsknionych twej siły"... To tak czysto subiektywnie. Powtażam po raz kolejny, że nie jestem jednak krytykiem.

Co poza tym? Powiem tak: najtrudniej jest opisać uczucia w prostych słowach. Można wymyślać niestworzone rymy, używać epitetów i metafor, ale gdzieś tam w głębi czytając to człowiek czuje, że to "tylko" wiersz. Czytając coś takiego jak tu ma się wrażenie, że Autorka pochyciła też to, co my, nie, nie to co myślimy, lecz to, co czujemy. I to jest poezja właśnie.

dzęki serdeczne, a nad tymi dwoma wersami popracuję. Nic w nich jeszcze nie zmieniałam.

Dzięki serdeczne.