Gość Jaga_Wiedzma Napisano 28 Października 2009 Udostępnij Napisano 28 Października 2009 Zbliża się 1 Listopada i tak sobie pomyślałam, że osoby z forum, które czasem popełniają poezję moze pokusza się o kilka poetyckich myśli listopadowych? Ja zaczne wierszem, który napisałam rok temu, po śmierci przyjaciela. Odszedł 30 października, zostawiając za sobą ból. "Myśli listopadowe" - Gregorowi - powiększone łzami spojrzenie kamienna płyta grobu litery wyryte w kamieniu tworzą kompozycję imienia i nazwiska cyfry wyznaczają czas: od - do płomień znicza i róża uczucia rzucone na granit jestem tu, trwam zaczyna padać deszcz odchodzę starsza o ten krzyż na grobie dojrzalsza o miłość, która została ze mną płomień znicza długo nie gaśnie... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość sheina Napisano 28 Października 2009 Udostępnij Napisano 28 Października 2009 (edytowane) (wymyślone z miejsca ku pamieci babci) tak mnei jakos zainspirowałaś ) 'Raj' na wybiegu płomiennym, gdzie drzą spojrzenia uciekające przed prawda tam dzis byłam zabrana mi byłaś wraz z ostatnim tchnieniem wiosny tam gdzie nie ma juz bicia serca ale miłość i spokój oddychając ciszą Edytowane 28 Października 2009 przez sheina Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Jaga_Wiedzma Napisano 28 Października 2009 Udostępnij Napisano 28 Października 2009 Piekny i wzruszajacy wiersz. A to o 1 listopada napisany wieki temu chodzić na groby zapalić ogień pamięci naszej czy waszej bez zmian rok po roku chodzić na groby nie zapomnieć w testamencie zapamiętać... bez zmian rok po roku chodzić na groby odpokutować historię aby światłość aby wieczne aby odpoczywanie... bez zmian rok po roku Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Trina7 Napisano 13 Stycznia 2010 Udostępnij Napisano 13 Stycznia 2010 ten wiersz napisałam jakieś parę lat temu po powrocie z cmentarza od Taty ożył smutek ożyły wspomnienia wypełniające duszę uległam zatraceniu w krainie ciemności gdzie nie ma miejsca na radość chwila obecną darem życia wszystko zamarło zamarłam i ja a ta doba jest wiecznością która nie ma końca Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.