Ustawienia według Hellingera

W dniu 5.02.2023 o 20:36, Blackraven napisał:

I chociaz sensownego wyjasnienia jej dzialania prozno szukac w internecie to chetnych na seanse nie brakuje.

To, czego nauka jeszcze nie umie udowodnić, ani nawet określić jaki jest mechanizm działania czegoś, nigdy nie będzie miało "sensownego" wyjaśnienia, gdyż "sensowność" jest jedną z właściwości umysłu, który musi mieć dowód na coś, by móc w to coś uwierzyć. Jeśli takich dowodów nie znajduje, to wówczas mówimy jedynie o "wierze". A wiara jest elementem psychologii, która, nawet gdy jeszcze tak się nie nazywała (a trwało to nienazwanie wiele tysiącleci  ) to i tak działała. "Wiara" - i moc z niej płynąca - jest właściwie fundamentem wszelkich działań, których nauka jeszcze nie potrafi wyjaśnić, a które mają się w najlepsze, bez względu na to, czy jest to przez umysł poznane czy nie. Nb. nawet racjonalność umysłu też jest wiarą, ponieważ racjonalny umysł wierzy w naukę. Paradoksalnie, sam badacz / naukowiec, zdobywszy dowody na coś, wie, jak to działa i wie to też jakieś grono osób, które znają się danej dziedzinie nauki. Ale reszta populacji nadal wierzy - badaczom. Ja na przykład mam baaaardzo blade pojęcie o fizyce kwantowej, ale wierzę fizykom, że jest tak jak mówią. O wierze "w internety" nie wspomnę, bo ten rodzaj wiary i udowadniania interlokutorom za ich pomocą swoich racji jest żenujący. Jeśli już muszę w coś wierzyć, to wierzę własnym doświadczeniom. 

I chwilowo metoda Hellingera jest właśnie jedną z takich metod, o których nie wiadomo, dlaczego działają, a działają wbrew nauce  Jasne, że nie na wszystkich, gdyż mickiewiczowskie "czucie i wiara" u każdego funkcjonuje w jemu właściwy sposób i to co daje rezultat u jednego, nie daje u drugiego. Ale tak czy inaczej, ludzie zawsze będą szukać pomocy wszędzie, tak poprzez szkiełko i oko, jak poprzez czucie i wiarę.

Iwka78 też brała w tym udział (mówiła na tarotowym, więc to nie tajemnica), to zapytaj  ją o to  

Cytat z książki p. Katarzyny Czyż, "Miej wyje**ne,  będzie Ci dane. O trudnej sztuce odpuszczania"

"Kolejnym moim narzędziem czy też sposobem na rozwiązanie moich wszystkich problemów - najlepiej już teraz, natychmiast - stały się konstelacje Hellingera. Gdy czytałam o tym, rozmawiałam z ludźmi, którym to ponoć pomogło i do tego długotrwale, to po prostu myślałam, że Pana Boga za nogi złapałam.
Pierwsze konstelacje zrobiłam tu w Szczecinie u lokalnej trenerki, ale potem próbowałam jeszcze kilka razy w innych miastach w Polsce. Koszt tego narzędzia to od kilkuset do kilku tysięcy złotych - zależy, u kogo się robi, czy pakiet jest rozszerzony, od dojazdów itd. 
Cóż to jest i na czym polegają systemowe ustawienia hellingerowskie? Hellinger to niemiecki psycholog, czy nawet psychiatra, który został wyklęty przez innych psychologów. Wypisali go ze wszystkich towarzystw psychologicznych czy psychiatrycznych. Uznali za szarlatana. Jego metoda pracy jest bowiem rzeczywiście dość kontrowersyjna. I mnie również bardzo trudno jest powiedzieć, czy działa, czy nie. Z jednej strony kompletnie mi nie pomogła, a z drugiej strony raz przeżyłam coś takiego, co pamiętam do dziś i co wiele jednak zmieniło. Z tego, co zrozumiałam (bo trenerem konstelacji Hellingera nie jestem), metoda ta zajmuje się osobistymi odczuciami i wspomnieniami! I jeszcze raz podkreślę, że to nie jest żadna naukowa książka! 
Metoda ta polega na tym, że zbiera się grupa przypadkowych osób, spośród których osoba zainteresowana (klient) wybiera sobie mamę, tatę, babcię, wujka, ciocię i kogo tam jeszcze chce z najbliższego swojego otoczenia. Mogą to być osoby zarówno spokrewnione, jak i spowinowacone. Osoby, które zostały wybrane, nie wiedzą, z jakim problemem „klient” przyszedł, albo znają tylko bardzo znikomą część jego problemu, po czym zachowują się, czy też zaczynają zachowywać się, tak jak ich prawdziwa mama, tata, babcia czy wujek. Zaczynają (nie wszyscy naraz oczywiście, tylko ci, którzy tak akurat czują) zachowywać się, mówić, używać tonu głosu, sposobu chodzenia, różnych czynników, które nagle klientowi rzeczywiście przypominają prawdziwe relacje.

I potem następuje prawdziwe wyrzyganie emocji, bo wszyscy ryczą. Jest to bowiem moment, gdy klient może tej „wybranej” mamie czy wujkowi wszystko wykrzyczeć, powiedzieć, pokazać, dowiedzieć się, skąd trauma, skąd problem, jaka jego przyczyna, a co najważniejsze - również jak to uzdrowić. Przy czym z tym uzdrowieniem to miałabym jednak dużą wątpliwość. Chyba że uznajemy, że placebo działa, że nastawienie dużo daje, że nakręcenie się na to odwala robotę.

W moim przypadku emocje się pojawiły, tatuś wszedł w rolę, łzy były, ale uzdrowienie wcale nie nastąpiło. Mój tata całe życie w bardzo specyficzny sposób bawił się obrączką, przekładał ją z palca na palec, obracał, było to jego typowe zachowanie. Gubił tę obrączkę setki razy, aż wreszcie pewnego dnia rozmawiał przez telefon przy samochodzie, bawił się nią jak zwykle, potem odłożył ją na dach samochodu, a gdy skończył rozmowę, wsiadł i odjechał. I wtedy zgubił ją po raz ostatni i skuteczny. Akurat podczas tych konstelacji Hellingera, o których teraz wspominam, mój wybrany „tata” w pewnym momencie zdjął z palca obrączkę i zaczął się w identyczny sposób nią bawić jak mój prawdziwy biologiczny ojciec. I wtedy zamarłam. Przecież ja nawet nie wiedziałam, czy ten facet, którego wskazałam i któremu powiedziałam: „Proszę, graj mojego tatę”, ma obrączkę. Kompletnie nie zauważyłam tego faktu. A gdy kilkanaście minut później on siedział naprzeciwko mnie, bawił się tym kawałkiem złota i patrzył mi w oczy, to myślałam, że żywego ducha zobaczyłam. W bardzo specyficzny sposób zaczęła się też zachowywać moja babcia oraz pozostałe osoby - ale rzeczywiście przy przekładaniu tej obrączki z palca na palec zamarłam i do dziś pamiętam te emocje. Oczywiście od razu pojawiły się łzy, słowa i potem można by uznać, że sesja musiała się potoczyć tak, jak się potoczyła - bo można było sobie wywnioskować, co przeżywałam, skąd łzy, jaki ból emocjonalny itd. To tak jak dobra wróżka - gdy widzi reakcję klienta, zaczyna mówić niby „do rzeczy”.

Mnie konstelacje ostatecznie nie pomogły, toksyczność relacji rodzinnych wcale nie została uleczona, nic zbytnio się nie zmieniło. Ale fakt faktem: czułam się po tym doświadczeniu bardzo dobrze, odczuwałam taką swoistą ulgę, więcej miałam miłości i zrozumienia w sobie. Ale takie uczucia panują po każdej sesji, każdym narzędziu rozwojowym czy terapeutycznym, ponieważ są to sytuacje, chwile, doświadczenia, które poświęcają nam uwagę. Ktoś obcy za pieniądze po prostu jest cały nam oddany, czujemy się wtedy potrzebni, ważni, na chwilę kochani i w konsekwencji czujemy ulgę.

W mojej ocenie sukcesem jest to, czy ta ulga i ta zmiana w postrzeganiu świata będzie trwała, czy jest tylko chwilowa. W przypadku Hellingera i mojego ówczesnego problemu była to tylko chwila. Bardzo przyjemna, dodająca otuchy i wsparcia, ale tylko chwila. Krótka chwila i tyle. 
Znam jednak ludzi, mogę konkretnie z imienia i nazwiska podać osoby, którym całe życie się zmieniło po tych konstelacjach, które uzdrowiły wiele relacji, u których to nie była tylko chwila, ale rzeczywiście krok milowy. Przynajmniej taki jest ich przekaz dla mnie."