Świadomość ludzka

Najważniejszym zadaniem człowieka jest sprawić, by strumień boskiej miłości płynął do drugiego człowieka i całej ludzkości.

Człowiek nie rodzi się, by tylko żyć dla siebie. Jedynie przez oddanie swego życia społeczeństwu, nobilituje się i osiąga prawdziwe spełnienie. Bóg posyła go, by mógł wprowadzać w życie, uosabiać i rozpowszechniać boskie przesłanie. Jaki pożytek z narodzin, jeśli zamiast służyć społeczeństwu, człowiek pozostaje bezczynny jak głaz?

Chociaż Bóg żyje wewnątrz każdej istoty a więc i naszej, ludzkiej, człowiek sądzi, że przebywa On w jakimś szczególnym miejscu i poszukuje Go na zewnątrz.

Postępuje tak, jak gdyby szukał własnej jaźni poza sobą. Mając Boga w sobie, szuka Go na zewnątrz.

Człowiek sam w sobie jest i zawsze pozostanie boskim obrazem i podobieństwem i takie jest jego przeznaczenie.

Ciało ludzkie jest najpiękniejszą świątynią Boga, gdyż Bóg to życie, które podtrzymuje to ciało. Boska energia, która przenika cały kosmos, zawarta jest również w każdej komórce ludzkiego ciała.

Człowiek jest największym skarbem spośród wszystkich istnień żyjących w nieskończonym kosmosie.

Jest najwyższym stworzeniem Boga. Jest istotą szlachetną i tym różni się od innych stworzeń, że Bóg obdarzył go mądrością i współczującym sercem.

Życie ludzkie stanowi nieocenioną wartość. Urodzić się w ludzkiej postaci to największe szczęście, ludzkie życie jest najważniejsze, najbardziej wartościowe i wzniosłe z tego powodu, że tylko człowiek może świadomie dążyć do Boga i osiągnąć pełnię wiedzy i miłości.

Nie znaczy to, że inne formy życia są mniej wartościowe, mniej ważne dla Boga. Wprost przeciwnie. Wszystkie są pod tym względem równe, lecz nie mają tego poziomu świadomości, jaką ma forma ludzka.

Na przestrzeni dziejów, w każdych czasach i warunkach człowiek, chociaż ma na sobie "kostium" istoty ludzkiej, nie postępuje zgodnie z rolą, do jakiej zobowiązuje go ten kostium.

Istota ludzka predestynowana jest do życia w poczuciu swojej ludzkiej wartości i do postępowania nie naruszającego ludzkiej godności.

Każdy człowiek powinien stać się świadomy obowiązków, jakie nakłada na niego człowieczeństwo i w swoim życiu kierować się wartościami ludzkimi: prawdą, prawością, spokojem, miłością i zasadą niekrzywdzenia.

Jego myśli, słowa i czyny powinny wyrażać boską miłość, tolerancję i współczucie, aby stał się on godnym swojego człowieczeństwa i zasłużył na miano prawdziwego człowieka.

Człowiek ma obowiązek uświadamiać sobie swoją wartość i dążyć do rozpoznania swojej wewnętrznej boskości.

Dążenie do stanu jedności z Bogiem stanowi cel ludzkiego życia i jest największym szczęściem.