Skocz do zawartości

Błagam o pomoc


Proximo

Rekomendowane odpowiedzi

Witam serdecznie.

 

Mam ponad 30 lat, od ponad 10 lat pracuję jako dietetyk, trener i psycholog, spełniając marzenia ludzi o świetnym samopoczuciu i wspaniałym wyglądzie. Jest to moją wielką pasją i wierzę mocno, że moją misją tutaj na ziemi, jest niesienie pomocy innym. Jako jeden z najlepszych ludzi w swoim zawodzie, w jednym z dużych miast w Polsce, miałem mnóstwo znajomych i przyjaciół. Byłem rozchwytywany i słuchały moich wykładów setki ludzi. Byłem pełen pozytywnej energii, pieniądze się mnożyły, realizowałem się i czerpałem wielką satysfakcję, kiedy inni spełniali swoje marzenia z moją pomocą.

 

Wszystko zaczęło się ponad rok temu. Zacząłem podupadać na zdrowiu. Zaczęło się od lekkiego braku energii, zacząłem się szybko męczyć, towarzyszyły mi drżenia dłoni, a później kończyn. Następnie zaburzenia równowagi, tak, że nie mogłem jeździć samochodem. Czułem jak z każdym dniem jest gorzej i gorzej. Dni mijały, zaczęła wkradać się lekka depresja. Coraz mniej osób zaczęło się do mnie zgłaszać, przez co obroty firmy zaczęły gwałtowanie spadać. Wrzuciłem na luz i zrobiłem długą przerwę od wszystkiego, ale o nie pomogło, nadal było gorzej. Coraz częściej znajomi i przyjaciele zaczęli odmawiać mi spotkań, a to nie mają czasu, a to zadzwonią jutro i nie oddzwaniali, pomimo tego, że nikomu nie mówiłem o moim upadku zdrowia i starałem się nie dać po sobie poznać. Stwierdziłem, że tak być nie może, że może zachorowałem na coś więc poszedłem do lekarza. Dostałem skierowanie na badania, wyniki rewelacyjne, więc kolejne skierowania, a to na tarczyce, serce, nerki i tak chodziłem od lekarza do lekarza i wszystko idealnie. Nawet był rezonans magnetyczny głowy czy przypadkiem to nie stwardnienie rozsiane. Po kilkunastu wizytach w końcu dostałem skierowanie do psychiatry, bo lekarze stwierdzili, że chyba mam coś z głową...wtedy zrezygnowałem, bo wiem, że jestem normalny i nie jestem chory umysłowo.

 

To było 6 miesięcy temu, obecnie moja firma ma się ku upadkowi, znajomi i przyjaciele się całkowicie odcięli, pomimo tego, że ja nikogo nie skrzywdziłem, przynajmniej tak czuje. Tłumaczą się tym, że nie mają czasu, a że coś im wypadło, to przesuwają spotkanie a później całkowicie odwołują.

 

Obecnie jestem na skraju wyczerpania, myślałem, aby z tym wszystkim skończyć, ale wierze, że samobójstwo to grzech, z którego zostanę rozliczony. Nie mam siły na nic, śpię po 14h dziennie, trzęsę się jak galareta, nie mam siły rozmawiać, nic mi nie przynosi szczęścia, żadne zakupy, towarzystwo ulubionego kota, rzeczy, które kiedyś sprawiały mi przyjemność wydają się bez sensu. Popadłem w długi, nic mi nie wychodzi, nowe pomysły okazują się fiaskiem, nie mam bratniej duszy (oprócz mamy i taty), nie mam przyjaciół, a od roku nie zawarłem, żadnej nowej znajomości. nie chce mi się żyć.

 

Zgłaszam się z wielkim błaganiem do Was i prośbą o pomoc. Pisząc to, płaczę. Nie wiem do kogo mam się zwrócić. Jedynym logicznym powodem dla, którego tak się stało, zacząłem sobie tłumaczyć, że ktoś rzucił na mnie klątwę lub urok. Nie znam innego wyjaśnienia, bo to co się u mnie dzieje jest jak z filmu scien-fiction.

 

Czy ktoś mógłby mi powiedzieć co mam zrobić ? Czy można to odczarować ? Dodać mi znów energii życiowej ? Jak mam wyjść z tego marazmu ?

 

Będę wdzięczny za każdy komentarz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

http://www.ezoforum.pl/sposoby-na-klatwy-i-uroki/78289-regulamin-dzialu-sposoby-na-klatwy-i-uroki-lektura-obowiazkowa.html

Uzupełnij punkt 4:

4) Jeżeli masz jakieś podejrzenia odnośnie tego kto i dlaczego mógłby zrobić Ci coś złego przy pomocy magii opisz tę osobę (osoby) i uzasadnij swoje wnioski. Opisz swoje stosunki z podejrzanymi osobami.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

O tym, czy ktoś mógł na mnie rzucić klątwę, zastanawiałem się od dawna. Po długich intensywnych analizach, nad tym czy faktycznie skrzywdziłem jakieś osoby, które chciałyby się zemścić, przychodzą mi do głowy tylko 3 osoby.

 

Pierwsza osoba to jedna z moich byłych kobiet. Poznaliśmy się na wakacjach. Dziewczyna pochodzi z małej wsi. Spodobało mi się w niej życiowe, zaradne podejście, taka matka polka idealna żona. Niestety dziewczyna była brzydka, ruda, lekkie piegi i nadwaga. To nie bardzo współgrało z moją wizją idealnego ciała, tym bardziej, że nie chciała nic z tym zrobić. W końcu sam bardzo o siebie dbałem i wymagałem tego samego od partnerki. Po prostu zawsze chciałem czuć dumę idąc z partnerką przez miasto, tutaj tego nie było. Nie czułem chemii. Więc musieliśmy się rozstać. Wiem, że dziewczyna to bardzo mocno przeżyła i ryczała przez pierwszy rok po rozstaniu. Z tego co wiem obecnie ma partnera. Z tym, że to było jakieś 4 lata temu, podczas gdy moje życie zaczęło sypać się rok temu. Nie utrzymuje z nią kontaktu, ponieważ wiem, że nadal mogłoby jej bić serce do mnie, a nie chciałem jej krzywdzić.

 

Druga osoba to również moja była partnerka. Związek trwał krótko. Poznaliśmy się na kursie dokształcającym. Była piękna, czarnowłosa o urodzie cyganki. Myślę, że to mogła być cyganka może nie bezpośrednio, ale mogła mieć matkę lub ojca cygana. Związek trwał około 3 miesięcy. Twierdziła, że jest rozwódką, ale w dowodzie nadal miała wbite dwa nazwiska. Nigdy nie zaprosiła mnie do siebie do domu, a kiedy po nią przyjeżdżałem kazała mi podjeżdżać 2 ulice obok, nawet nie wiem gdzie dokładnie mieszkała. Dziewczyna była mega zazdrosna. Pewnego dnia spóźniłem się 15 min z pracy, po czym zrobiła mi awanturę, że niby ją zdradzam. Tutaj otrzeźwiałem i zdałem sobie sprawę, że ona może być chora psychicznie :| Powiedziałem, że nie toleruje zazdrości tym bardziej awantur, że to koniec. Nigdy więcej jej nie widziałem. Dodam, że nigdy nie zdradziłem, żadnej mojej partnerki i zawsze byłem w porządku wobec nich. To było z kolei 3 lata temu.

 

I ostatnia osoba to moja klientka. Pracuje w dużej firmie, inteligentna, bardzo ambitna, dużo zarabia, zwiedza świat, typowa alphafemale. Zaprzyjaźniliśmy się. Więc raz w miesiącu spotykaliśmy się na winie, albo na kawie. Dlaczego ją wymieniam, ponieważ po naszych spotkaniach czułem się wyssany z energii. Niby spotkania były zawsze super, były śmiechy, rozmowy na różne tematy, ale zawsze czułem jakiś smutek na koniec. Po prostu czułem się wyssany z energii i takie wewnętrzne poczucie, że to jest zła osoba, pomimo tego, ze nie zrobiła mi jakiejś krzywdy i nie dopatrzyłem się tego, aby źle mi życzyła.

 

Nic mi nie wiadomo, aby któraś z wymienionych osób parała się magią. Nigdy nic takiego nie zauważyłem. Jak widać chyba żadnej osobie nie naraziłem się chyba jakoś szczególnie. Nie mam wrogów w życiu, a przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. Zawsze byłem życzliwy dla osób, które spotykałem na swojej życiowej drodze. Zdarzały się przypadki, że ludzie kopali podemną dołki - jak to w firmach bywa. Mogłem się odgrywać lub im szkodzić, ale moje wewnętrzne dobro nakazywało mi odpuścić i posłać do nich miłość, a nie zło. Czasem byłem przez to mocno stratny, ale pomimo ciosów, nie prowadziłem kontrataku.

 

W odpowiedzi na pytanie Mothis - Z wróżek nie korzystałem. Za to dawno temu z bioenergoterapii - reiki i metoda Silvi.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie obraź się, ale osobiście uważam, że zżera cię od środka twoja własna samotność. I nie chodzi o taką samotność na zasadzie nie mam nikogo, tylko taką, że nawet w śród ludzi, mając partnera, niektórzy ludzie są samotni, bo ich wizja świata odbiega od tego co jest wokoło. Nikt nie jest idealny. Jeden jest gruby, inny ma tajemnice, których się wstydzi itp. Niektórzy ludzie, których spotykamy na swej drodze "ładują" nam energię, inni ją zabierają. Fajnie się patrzy na piękno ale trzeba zaakceptować, brzydotę i szarości.I słodyczą też można dobić.

Sorry, mogę się mylić, ale przeczytałam to co napisałeś i widze cholernie samotnego człowieka, ale człowieka, który sam sobie na taką samotność zapracował

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wystarczy prześledzić historię , wielu ludzi właśnie osiągając szczyt, są najbardziej samotni. Dopóki się wspinają, wszystko jest jeszcze mniej więcej ok, dopiero osiągnięcie szczytu powoduje to, że tacy ludzie patrzą na to co wokoło nich, i nagle dostrzegają ta samotność.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

agaMAJ -Zaskoczyłaś mnie, bo faktycznie jestem typem samotnika i słyszałem to już w wieku 15 lat :| Po prostu nigdy nie ciągnęło mnie do imprez, spotkań w większym gronie, a jak już się spotykałem w "gronie" to męczyły mnie gadki o nowym telefonie komórkowym, pojemności silnika czy o piłce nożnej. Nie miałem zbyt wielu chętnych na rozmowy o celu naszego istnienia, o duchowości i tematach głębokich, czyli tych fundamentalnych tematach życia. Obserwując to co się dzieje na facebooku, chwalenie się kto ma jakie auto, na jakich był wakacjach i co jadł na obiad, odstrasza mnie. To takie płytkie, że ludzie budują swoje szczęście na tym jak duże mieszkanie mają, o tym, że harują tylko po to, aby realizować NIE swoje marzenia, tylko takie, które wsadziły im reklamy do głowy. Zadłużają się, kupują coś, co rzekomo ma dać im szczęście, nabywają to, ale szczęścia nadal nie mają, więc kupują więcej i więcej muszą pracować, aby mieć kolejną rzecz, która nie daje im szczęścia. Pomimo tego, nigdy nie byłem nieszczęśliwy w swojej "samotności". Po prostu zawsze miałem tylko kilku "przyjaciół" i setek znajomych i jeszcze ponad rok temu CODZIENNIE miałem spotkania z wieloma ludźmi.

 

Co nie tłumaczy tego, co się teraz dzieje. Ktoś powie, że zapracowałem na to. Z tym, że zawsze było to wszystko na jednym poziomie, aż do poprzedniego roku. No i nie tłumaczy to mojego wyczerpania fizycznego.

 

W tą niedzielę wykonałem kilka telefonów, propozycją spotkania. Nikt nie odebrał. Za to w poniedziałek połowa oddzwoniła. Umówiłem się po kolei na wtorek, środe, czwartek. We wtorek sms, że znajomy nie da rady. W środę miałem spotkać się z kolejnym znajomym po południu, akurat pracuje niedaleko, więc umówiliśmy się po jego pracy. Dostałem sms - że musi dłużej zostać w pracy i że zadzwoni wieczorem. Nie zadzwonił...Dzisiaj miałem mieć jeszcze inne spotkanie z innym kolegą, umówiliśmy się na 16. Godzina 16, nie ma go, więc dzwonie - 16:15 i się pytam gdzie jest, on na to, że przecież umówiliśmy się na piątek, cóż zwątpiłem bo zapisałem sobie w kalendarzu, że na dzisiaj, ale ok więc widzimy się jutro. 2 godziny temu dzwoni, że jednak nie da rady się spotkać, co dostał zlecenie z pracy. Znów zbiegi okoliczności ? Czuje się jak w jakimś filmie. Może to wydać się głupie, ale zaczynam wierzyć, że jakaś potężna siła zmienia życie i rozkład dnia innych osób tylko po to abym nie miał kontaktu z ludźmi, których lubiłem. Nie mam siły.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie szukałabym potężnej nieznanej siły, raczej twoi znajomi wyczuli, że coś się święci i zaczęli cię unikać. Może wcale nie ukrywałes tak dobrze tego co się dzieje jak mówisz. Ludzie uciekają od problemów. Do tego, jest takie zjawisko, kiedy ktoś kto jest psychologiem, kto pomaga innym się pozbierać wpada w taką sytuacje, to ludziom się wydaje, że coś tu jest nie tak, czują się oszukani, bo skoro byłeś taki dobry, a nie pomogłeś sobie sam, to znaczy, że to co robiłeś nie było prawdziwe. To też może ich podświadomie odrzucać.

 

Kolejna rzecz, często, bardzo często ludzi poświęcający się pomocy innym, robią to, żeby zamaskować swój problem przed sobą samym. Problem właśnie wyszedł i wierzga, nie wiem czego dotyczy, ale bardzo możliwe, że zaniedbałeś siebie kosztem pomocy innym. Jeżeli nie słuchałeś swojego ciała i umysłu i one musiały długo milczeć, to być może to, co się dzieje jest efektem utraty ich cierpliwości.

 

Poza tym, jeżeli pomagasz innym to wchodzisz w kontakt z problemami ich. Oni ci je przynoszą i oczekują od ciebie, że je rozwiążesz. Zostawiają ci je i idą sobie wolni. Wszelkie zawody pomagające - lakarze, terapeuci, wróżbici itd. mają to wliczone w ryzyko. Każdy, kto do ciebie przychodzi zjada twoją energię kosztem swojej. Możliwe, że nie miałeś gotowyc psychicznych osłon na takie okazje. Czasami pomagamy komuś tak entuzjastycznie, że nie zauważamy szkodliwych efektów u nas.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jak to wlasciwie z toba jest?Najpierw piszesz o mnostwie znajomych,przyjaciol,kilku spotkaniach dziennie a dwa posty dalej,zes jest typem samotnika... :)

Moim zdaniem jestes po prostu zarozumialy i traktowales ludzi ,,z gory" co zostalo zauwazone przez znajomych.A ode mnie jako faceta-pisanie o swoich bylych w kontekscie ,,niewspolgrania wizji idealnego ciala" to ,daruj chlopie ale to lipa w....a w kosmos.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

OazaSpokoju -- Paradoks jest taki, że psycholog/psychiatra sam sobie nie może pomóc, tak jak chirurg nie może sam się zoperować. Faktycznie, może być tak, jak mówisz. Z tym, że zrozumiałbym jeśli to byłoby kilka osób "odmawiających", ale nie taka ilość, nie ta ilość niepowodzeń. I nie tłumaczy to mojej kondycji fizycznej, tym bardziej, że lekarze stwierdzili, że jestem okazem zdrowia i nie znają przyczyny moich dolegliwości. Nie wiem co miałbym napisać, aby ktoś stwierdził, tak faktycznie ktoś coś na mnie rzucił i wysysa energię. Cały czas czuje, jakbym zaraz miał wybuchnąć, jak całą moją energię życiową coś tłamsi i nie pozwala się jej wydostać. Tak, jakby moje ciało było barierą do wydostania się tej energii na zewnątrz, jakby ta energia, która próbuje się wydostać, a nie może, niszczyła moje ciało i umysł. To jak wybuchająca bomba, niszcząca pojemnik, w którym jest zamknięta.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dr Muller - Ponieważ wszystkich przyjaciół i znajomych poznałem wykonując swój zawód. Ze względu na swój silny autorytet, ludzie chcieli ze mną przebywać. Podobała im się moja życiowa mądrość, na każdym spotkaniu uczyli się odemnie tego, co pomagało im podnieść jakość swojego życia, a ja realizowałem się bo spełniałem swoją ziemską misję. Czy jestem zarozumiały ? nie wiem, traktować ludzi z góry ? Hmm jeśli traktowanie ludzi z pozycji góru i autorytetu to traktowanie z góry, to tak właśnie ich traktowałem, a oni tym byli zachwyceni. Ludzie lubią mieć drogowskaz na swojej drodze, aby wiedzieli, w którym kierunku podążać.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Powiedzą, jeśli będą czuli się bezpieczni i jeśli uwierzą, że ma to sens i że to im pomoże i że nikt tego nie wykorzysta w sposób niekorzystny dla nich. To jak ściągniecie obronnej maski, niczym rozmowa z ukochaną matką, która zawsze wysłucha i zrozumie. Dlatego ludzie chcą się zwierzać, ale tylko w pełni zaufanym i wybranym osobom.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

DR Muller pisze w bardziej dosadny sposób to co ja starałam się napisać w sposób wyważony, żeby Cię nie urazić. Piszesz w sposób, który pokazuje, że traktujesz ludzi przedmiotowo, uważasz, ( nie twierdze, że jesteś tego świadomy), że jesteś lepszy od innych, że jesteś od nich bardziej rozwinięty duchowo itp. Na początku, można takie osoby, Ciebie, znieść, po jakimś czasie bliższe obcowanie z osobą, która zachowuje się jak samozwańczy Guru, jest zwyczajnie męczące.

Ludzie mają wady, ale nie koniecznie chcą, żeby im o tym stale przypominać. Chcesz by znajomi znowu z Tobą utrzymywali kontakt, spuść trochę z tonu. Zacznij akceptować ludzi, takimi, jacy są, nawet jeśli jakieś ich wady Cię irytują.

Co do znajomych, może w czasie, gdy Ci się dobrze wiodło, troche o nich zapominałeś, nie miałeś czasu, a teraz, jak masz więcej czasu, nagle sobie o nich przypomniałeś? Nie twierdze, że tak jest, ale prawda jest taka, że osoba, która ma więcej wolnego czasu, ten czas odbiera inaczej niż osoba, która jest zawalona pracą i próbuje pogodzić pracę z życiem rodzinnym, po prostu czasem na życie towarzyskie już po prostu tego czasu brakuje. Wcześniej ty byłeś zabiegany, więc sporadyczne kontakty towarzyskie odbierałeś jako częste, a teraz takie samo natężenie kontaktów odbierasz jako rzadkie itp.

  • Lubię to! 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Na koniec dodam,ze osoby majace tak wysokie mniemanie o sobie i uwazajace sie wrecz za jakiegos guru nie sa niestety lubiane.I skad ten pomysl o klontfie?Czy kazda porazka w zyciu to czyjes zle intencje?Nie wydaje mi sie.Przywykles do bycia gwiazda a jak idzie troche gorzej to zaraz klontfa :)W sumie wygodne tlumaczenie wlasnych slabosci.I jak to mowia-im wyzej jestes tym bardziej dupa boli jak upadniesz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fakt, że jako psycholog powinieneś wiedzieć o objawach psychosomatycznych i o tym jak bardzo mogą skomplikować życie. A ludzie, owszem świetnie czują, że coś jest nie tak i nie ma sposobu, żeby poczuli się bezpiecznie przy kimś z problemami. Zawsze się będa bać, że problemy przepełzną na nich cudownym sposobem. Klątwy są rzadkie, problemy częste. Czas poszukać przyczyn bliżej ziemi moim zdaniem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Do tego, jest takie zjawisko, kiedy ktoś kto jest psychologiem, kto pomaga innym się pozbierać wpada w taką sytuacje, to ludziom się wydaje, że coś tu jest nie tak, czują się oszukani, bo skoro byłeś taki dobry, a nie pomogłeś sobie sam, to znaczy, że to co robiłeś nie było prawdziwe. To też może ich podświadomie odrzucać.

 

Sporo zależy od tego co to są za koledzy - najgorzej jeżeli kolega był/jest jednocześnie klientem i relacja klient-terapeuta nakłada się na relację koleżeńską. Moja znajoma też terapeutyzowała ochoczo wszystkie znane sobie małżeństwa i wszystko było fajnie do czasu, kiedy sama postanowiła się rozwieść.

 

Poza tym, jeżeli pomagasz innym to wchodzisz w kontakt z problemami ich. Oni ci je przynoszą i oczekują od ciebie, że je rozwiążesz. Zostawiają ci je i idą sobie wolni. Wszelkie zawody pomagające - lakarze, terapeuci, wróżbici itd. mają to wliczone w ryzyko. Każdy, kto do ciebie przychodzi zjada twoją energię kosztem swojej. Możliwe, że nie miałeś gotowyc psychicznych osłon na takie okazje. Czasami pomagamy komuś tak entuzjastycznie, że nie zauważamy szkodliwych efektów u nas.

 

W takich wypadkach ważne są umiejętności i warsztat pracy. Ludzie po to szkolą się latami, poznają higienę własnej pracy, żeby radzić sobie z tego typu problemami. Oczywiście nie daje to 100% ochrony, ale zawsze jest trochę łatwiej. Najwięcej problemów sprawiają borderki i psychotycy, bo indentyfikacja projekcyjna idzie tam dość daleko i człowiek nosi potem te wzięte od nich emocje przez kilka dni.

 

OazaSpokoju -- Paradoks jest taki, że psycholog/psychiatra sam sobie nie może pomóc, tak jak chirurg nie może sam się zoperować.

 

Chirurg akurat może sam siebie zoperować ;) Niemniej jednak po to terapeuci mają superwizję, żeby mieć kogoś nad sobą, kto wskaże im problem i pomoże go rozwiązać w razie jego pojawienia się.

 

 

Dr Muller - Ponieważ wszystkich przyjaciół i znajomych poznałem wykonując swój zawód.

 

Cóż, to wiele tłumaczy w tej sytuacji.

 

Hmm jeśli traktowanie ludzi z pozycji góru i autorytetu to traktowanie z góry, to tak właśnie ich traktowałem, a oni tym byli zachwyceni. Ludzie lubią mieć drogowskaz na swojej drodze, aby wiedzieli, w którym kierunku podążać.

 

W momencie, gdy byłeś ucieleśnieniem sukcesu (przynajmniej ich zdaniem) to owszem traktowali Cię jak guru. Niestety jak sam mówisz sytuacja zmieniła się i obecnie idealizacja przeszła w dewaluację - przestałeś być "guru" i ludzie Cię porzucili. Być może szukają kolejnego guru jeżeli są słabymi psychicznie jednostkami. Sporo w tym Twojej winy, bo najwidoczniej wolałeś nimi kierować niż wzmacniać w nich poczucie własnej wartości i niezależności.

 

Czas poszukać przyczyn bliżej ziemi moim zdaniem.

 

Krótko mówiąc - trzeba iść na terapię ;]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziękuje Wam za wypowiedzi. Widzę, że przedstawiłem siebie jako pyszną i zadufaną w sobie osobę, a obecną sytuację przypisuję siłą wyższym i nie biorę pod uwagę, że sam zapracowałem sobie na taki los. Bardzo prawdopodobne, że sam wyciągnąłbym takie wnioski czytając takie wypowiedzi jakiejś osoby. W końcu z pewnością zdarzają się osoby "psychiczne" lub takie, które swoje niepowodzenia przypisują działaniu magii, a nie po prostu konsekwencjom swoich wyborów i zachowań. I doświadczeni forumowicze najpierw sprawdzą co może być realną i namacalną przyczyną, zanim uznają, że warto się wgłębić. Tak jak z egzorcyzmami, gdzie z tego co wiem, najpierw księża muszą wykluczyć choroby psychiczne.

 

Drodzy forumowicze, zawsze byłem osobą skromną, nie wywyższałem się i nie przedstawiałem siebie jako ktoś lepszy w realnych kontaktach. Tutaj mogę napisać co naprawdę czuje, w końcu pozostaje anonimowy. Jako pasjonat psychologii dokładnie wiem o czym piszecie, co macie na myśli. Zapewniam się że nikt w moim towarzystwie nie czuje się gorszy, wręcz przeciwnie, zawsze dowartościowuje ludzi, dodając im energii i motywacji. Akceptuje ludzkie wady, a jeśli już o nich mówię w realnym życiu, to w taki sposób, aby nie sprawiać przykrości, tylko doradzam - jeśli ktoś sobie tego życzy i chce. AgaMaj napisała "Co do znajomych, może w czasie, gdy Ci się dobrze wiodło, troche o nich zapominałeś, nie miałeś czasu, a teraz, jak masz więcej czasu, nagle sobie o nich przypomniałeś?" Zawsze miałem czas, a moje zabieganie wynikało właśnie z ilości konaków i spotkań. Dr. Muller pisze, że przyzwyczaiłem się być gwiazdą, a kiedy nie jestem to od razu klątwa. Zdarzały mi się wzloty i upadki, chyba jak u wszystkich. Oczywiście jest mi obecnie źle, że nie jestem taką "gwiazdą" jaką byłem i swoje słabości i niepowodzenia przypisuje magii - w końcu takie "góru" jak ja nie może być nieomylne - można by pomyśleć, że tak właśnie o sobie myślę. Nie. Ja po prostu nie znalazłem wytłumaczalnych powodów, tego co się działo w moim życiu w końcu ostatniego roku. Dlatego kiedy wyczerpałem wszystkie "namacalne" możliwości, zaczynam szukać przyczyn na innej płaszczenie.

 

Teraz najlepsze!

W związku z tym, że przestałem szukać przyczyny w realnym życiu, po namowie osoby z mojej rodziny pojechałem dzisiaj do bioenergoterapeutki, która zajmuje się tym wiele lat. Starsza Pani, pomaga odnajdywać osoby zaginione, wróży przyszłość, leczy nowotwory i nie wiem co jeszcze. Podszedłem sceptycznie, w końcu tyle oszustów. Spotkanie było bardzo krótkie. Od kobiety biła mega ciepła energia. Nie zdradziłem jej z czym dokładnie przyjeżdżam, wyszedłem z założenia, że jeżeli się zna, to niech sama odkryje co jest nie tak. Po paru minutach rozmowy kobieta wstała, odwróciła się do mnie plecami (nadal rozmawialiśmy) i odwracając się ponownie do mnie, jakby zastygła w przerażeniu. Tutaj nastąpiła chwila przerwy i drżącym głosem mówi do mnie ja wiem kim pan był w poprzednim życiu... LOL, więc pytam kim. Kobieta "Był Pan potężnym czarownikiem/czarodziejem (to to samo?), który krzywdził ludzi". Cóż tutaj zwątpiłem. Kobieta dodatkowo powiedziała, że mam podpiętych pod siebie mnóstwo "macek", które trzeba odciąć. Tutaj zostałem wyproszony, kobieta nie chciała pieniędzy i powiedziała, że się ze mną skontaktuje.

 

Mam mieszane uczucia teraz, jestem nieco przerażony chodź z drugiej strony czyżby ktoś w końcu mi uwierzył ? Cóż czekam na kontakt. Zobaczymy co będzie dalej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tutaj zostałem wyproszony, kobieta nie chciała pieniędzy i powiedziała, że się ze mną skontaktuje.

 

I niech zgadnę. Nabajała nabajała i się nie odezwała? ;D

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja po prostu nie znalazłem wytłumaczalnych powodów, tego co się działo w moim życiu w końcu ostatniego roku. Dlatego kiedy wyczerpałem wszystkie "namacalne" możliwości, zaczynam szukać przyczyn na innej płaszczenie.

jezeli chodzi o twoja firme to moze cie dziwic ze wszyscy w twoich niepowodzeniach dopatruja sie twojej winy ale to dziala inaczej

 

w twoim opisie jaki przedstawiles, nie ma zadnych objawow dzialan magicznych - a jesli jakies dzialania faktycznie byly podejmowane przeciwko tobie - to sposob w jaki przedstawiles swoje zycie wskazuje ze sa nieskuteczne - a tym samym jesli juz to majace minimalny wplyw na zaistniala sytuacje

skoro wiec klatwa zostala wyeliminowana pozostaje druga mozliwosc - zycie. splot decyzji twoich i innych ludzi, twoje zachowanie itd

 

jakby nie patrzec to od ponad roku mamy w polsce dosyc silny kryzys gospodarczy i firmy oraz zwykli ludzie po prostu oszczedzaja. bezrobocie mimo zwiekszajacej sie emigracji od kilku lat sukcesywnie rosnie a to oznacza silne ubywanie potencjalnych klientow z rynku, az doszlo do swego rodzaju krytycznego poziomu gdzie wiecej firm w tym okresie upadlo, wiecej firm zwolnilo tez wiecej osob.

najwidoczniej branza w ktorej robisz ma nieco mniejszy priorytet w wydatkach klientow w porownaniu do ich innych potrzeb, a moze tez potrzebujesz wiecej zainwestowac w reklame aby przetrwac na rynku

 

inna kwestia jest twoje zdrowie - jezeli lekarze odsylaja cie do psychiatry to moze faktycznie warto sie udac? glupio byloby zmarnowac szanse na wyleczenie sie i czekac az sytuacja sie pogorszy, zwlaszcza ze jak piszesz przejmujesz problemy swoich pacjentow

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...