Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Darkness Napisano 11 Grudnia 2012 Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 11 Grudnia 2012 Czarcie żebro – ostrożeń warzywny; czarcie żebro; strachopłoch; czarcie ziele. Łacińska nazwa –cirsium oleraceum. Ostrożeń warzywny jest byliną wyrastającą do wysokości 0,4 – 1.2 metra. Łodyga ostrożenia jest bardziej lub mniej rozgałęziona. Na całej długości pokryta jest dużymi wydłużonymi, gładkimi, lirowato – pierzasto – dzielnymi liśćmi. Kwiaty żółte niekiedy purpurowe. Kwitnie od lipca do września. Liście ostrożenia warzywnego są nierówno kolczasto ząbkowane. Górne liście są mniejsze i pojedyncze. Wyrastają na całej długości łodygi, aż po kwiatostany. Wszystkie liście są owłosione. Jest to bylina wyrastająca na mokrych, wilgotnych łąkach, na skraju lasów cienistych, na torfowiskach, nad brzegami stawów, jezior, itp. Roślin o tej nazwie jest kilka rodzajów. Właściwości lecznicze ma ostrożeń warzywny. Czarcie żebro zawiera kwas askorbinowy oraz inne substancje, które nie zostały jeszcze zbadane. W maju zbieramy to bardzo cenne zioło. Należy uważać, ponieważ łatwo jest o pomyłkę. Wygląd ostrożenia - czarciego żebra zbliżony jest do ostu, lecz bez kolców, ale ma na łodyżce i końcach listków meszek, który dopiero po ususzeniu jest kłujący. Obecnie można nabyć ten specyfik w aptece lub w sklepie zielarskim. Nazwa handlowa to ziele ostrożenia Herba Cirisii Oleracei. Teraz jest również używany przez firmy farmaceutyczne i kosmetyczne do produkcji różnych preparatów ujędrniających skórę. W lecznictwie ludowym stosowany jako środek przeciwgośćcowy, moczopędny, przeciwzapalny, także do kąpieli i pielęgnacji przy wypadaniu włosów. Leczy zapalenie oczu, zatok bocznych nosa. Kąpiel z wywaru działa orzeźwiająco, wyciąga chorobę z organizmu. Kłącza i młode rośliny ostrożenia warzywnego są jadalne (stąd nazwa rośliny). W niektórych miejscowościach młode pędy i liście używane są do gotowania barszczu. Roślina hodowana jako warzywna w Japonii i Indiach. Spożywana była także na Syberii. Przy zbiorze ostrożenia ścina się całe łodygi przed kwitnieniem, najlepiej w maju. Zerwane rośliny nie trzymać w kupkach, ponieważ rośliny łatwo zaparzają się i ciemnieją. Do suszenia obrywać same liście, łodygi odrzucać. Z 4 ˝ kilograma świeżych roślin uzyskuje się 1 kilogram suszu. Już w średniowieczu znano właściwości czarciego żebra. Od setek lat stosowany jest jako naturalny antybiotyk przy zapaleniach i chorobach skóry. Podobno dawniej, prababcie zwalczały nim trądzik, łuszczycę itp. Odwar z czarciego żebra stosowany wewnętrznie uspakaja nerwy, wzmacnia siły człowieka cierpiącego na ogólne osłabienie, odtruwa i oczyszcza organizm. Źródło: Strona Domowa mgr. Krystyny Nosal 4 2 1 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 22 Marca 2020 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 22 Marca 2020 Herba Cirsii oleracei – ziele ostrożenia warzywnego Ostrożeń warzywny – Cirsium oleraceum (L.) Scopoli = Cnicus oleraceum Linne (złożone – Compositae = Asteraceae) jest pokaźną i ładną rośliną rozpowszechnioną w naszym kraju. Rośnie przy lasach, na polanach, pastwiskach, ugorach, w dolinach rzek. Lubi wilgotne gleby. Górna część rośliny i liście otulające pąk kwiatowy, a potem owoc są barwy żółtozielonej, przez co zwracają na siebie uwagę. Kłącze poziome, po ugotowaniu jadalne i odżywcze (inulina, fitosterole). Roślina łatwa do uprawy. Surowcem leczniczym jest ziele – Herba Cirsii (Kohldistelkraut), zbierane w czasie kwitnienia lub owocowania. Proponuję zbierać liście i wierzchołki pędów, bowiem łodygi są twarde i długo schną. Składnikami aktywnymi ziela są: flawonoid linaryna (pochodna akacetyny), pektolinaryna, glikozydy apigeniny i luteoliny; kwasy fenolowe,alkaloidy, olejek eteryczny, garbniki, fitosterole, laktony seskwiterpenowe. Ostrożeń ma właściwości odtruwające, żółciotwórcze i żółciopędne. Zawiera kwasy fenolowe i flawonoidy ochraniające miąższ wątroby przed marskością i stłuszczeniem. Działanie żółciopędne i rozkurczowe jest pożyteczne w leczeniu i profilaktyce kamicy żółciowej, stanów zapalnych wątroby i niedoboru żółci. Poprawia funkcje wątroby po resekcji pęcherzyka żółciowego. Zmniejsza cofanie żółci do żołądka i stany zapalne dwunastnicy żołądka z tym związane. Wzmaga regenerację komórek wątrobowych. Fitosterole i flawonoidy hamują stan zapalny przy przeroście gruczołu krokowego. Laktony i fenolokwasy zawarte w ostrożeniu mają właściwości przeciwnowotworowe, o czym pisałem w wielu swoich pracach i czym zajmowałem się podczas badań in vitro blisko 10 lat temu. Napar z ziela ostrożenia warzywnego nie jest toksyczny i można go przyjmować szklankami (1 łyżka na szklankę wrzątku). Jest smaczny. Wspomaga przemianę materii, aktywuje procesy detoksykacji, przyśpiesza usuwanie szkodliwych metabolitów i ksenobiotyków z ustroju, obniża poziom cukru we krwi. W medycynie ludowej ostrożeń warzywny jest stosowany w leczeniu reumatyzmu, w tym dny oraz przewlekłych chorób skóry, co z punktu widzenia naukowego wydaje się racjonalne i uzasadnione. Intrakt z ziela (1:5 na gorącym winie lub wódce do 50%) można przyjmować codziennie, przez 1 miesiąc po małym kieliszeczku dla poprawienia trawienia i jako diureticum (środek moczopędny), oczyszczający drogi moczowe oraz aktywator przy spowolnionej przemianie materii. W reumatyzmie polecam przynajmniej 3 –miesięczną kurację z zastosowaniem naparu. Przez pierwszy miesiąc dobrze jest nasycić organizm naparem przyjmując 2 szklanki naparu dziennie, rano i wieczorem. Po miesiącu dawka 1 szklanki naparu wieczorem przez 2 miesiące jest wystarczające. Potem polecam zmienić zioło – na przynajmniej kwartał, po czym można wrócić do ostrożenia. Podobnie zalecam postępować przy leczeniu cukrzycy, przewlekłych chorób skórnych (łysienie, trądzik, łuszczyca, łojotok z wągrami, ciągłe wypryski i rumień). Mocny napar działa ściągająco na skórę i błony śluzowe i ma właściwości przeciwbiegunkowe. W naparze można czynić także kąpiele, np. dzieci przy chorobach skórnych i osłabieniu. Okłady z roztartego ziela na okolice stawów i miejsca kontuzjowane – ponoć przynoszą ulgę. Ostrożeń w przypadku zastosowania wątrobowego wykazuje synergizm (spotęgowane współdziałanie w jednym kierunku) z ostropestem, karczochem, rzepikiem i mniszkiem. W zakresie przerostu prostaty polecam łączyć ostrożeń warzywny z wilżyną, wierzbówką (lub wierzbownicą), niecierpkiem, znamieniem kukurydzy, kłączem pokrzywy i korą czeremchy. W zakresie działania moczopędnego dobrze sprawdza się w mieszankach z wilżyną, połonicznikiem, rdestami, perzem, nawłocią i brzozą. W zakresie działania przeciwreumatycznego polecam kojarzyć ziele ostrożenia z kwiatem wiązówki, zielem zagorzałka, zielem pszeńca, zielem szelężnika, liściem topoli, pączkami topoli, rdestem japońskim, lukrecją lub kolcoroślem (sarsaparilla). źródło: dr. H.Różański 1 11 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 22 Marca 2020 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 22 Marca 2020 Ostrożeń polny – Cirsium arvense (Linne) Scopoli z rodziny Asteraceae (=Compositae) jest równie pospolity w Polsce jak ostrożeń warzywny. Rośnie na pastwiskach, polanach, przy drogach, na ugorach. Kwitnie do października. Kwiaty są różowe lub purpurowe. Surowiec stanowi ziele – Herba Cirsii. Ziele zasobne w laktony, polifenole, alkaloidy (taliacyna, raufolina), fitosterole, w luteolinę. Ziele powinno być zbierane w okresie kwitnienia. Korzeń zawiera alkaloidy i fitosterole. Ziele ma działanie odtruwające i moczopędne. Hamuje krwawienia poprzez obkurczanie naczyń krwionośnych i wytrącanie włóknika we krwi wypływającej. Ma właściwości wzmacniające i odżywcze, przyśpiesza przemianę materii, wspomaga procesy odchudzania. Z ziela można przygotowywać napar (2-5 g na szklankę wrzącej wody) i pić 2 razy dziennie po szklance. Napar z ziela ostrożenia ma przyjemny smak i zapach. Ja osobiście nie stosuje go od 1994 r. uważam go jednak za dobry składnik mieszanek przeciwreumatycznych, przyśpieszających kuracje odchudzające i odtruwające, mieszanek przeciwcukrzycowych i moczopędnych. Wspomaga usuwanie z ustroju metabolitów azotowych, dlatego jest przydatny w leczeniu artretyzmu. Korzeń ostrożenia w postaci mocnego naparu działa rozwalniająco. U niektórych osób wywołuje wymioty. W małych dawkach pomocny w leczeniu otyłości. Reguluje wypróżnienia i wspomaga wydzielanie żółci. Filiżanka naparu z 1 łyżki na 150 ml wrzątku 1 raz dziennie jest bezpieczną i efektywną dawką w leczeniu spowolnionej przemiany materii. W medycynie ludowej ziele polecane także w leczeniu chorób skóry, w tym alergicznych. źródło: dr. H. Różański 1 11 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.