salvia divinorum Napisano 21 Września 2014 Udostępnij Napisano 21 Września 2014 Silne długowieczne drzewo. Zastosowanie w lecznictwie i nie tylko. -kora -liście -żołędzie Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 27 Czerwca 2016 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 27 Czerwca 2016 Quercus – dąb w fitoterapii Surowce pozyskiwane są z dębu szypułkowego – Quercus robur Linne, dębu bezszypułkowego – Quercus petrea Lieblein lub dębu omszonego – Quercus pubescens Willdenow = Quercus lanuginosa Thuillier. Głównym surowcem zielarskim jest kora dębowa pozyskiwana z młodych gałązek. Kora młoda i liście zawierają fitoncydy hamujące rozwój grzybów, bakterii i wirusów Surowce dębowe mają właściwości ściągające i przeciwzapalne, antyseptyczne, przeciwgnilne i antyfermentacyjne. Preparaty z dębu w różnych postaciach stosuje się w: - leczeniu nieżytów przewodu pokarmowego, stanu zapalnego jamy ustnej i gardła - jako środek przeciwkrwotoczny, zmniejszający obfitość krwawień miesiączkowych, zapobiegający krwotokom wewnętrznym, z nosa, ran, hemoroidów itp. Ekstrakty z dębu są składnikiem preparatów do higieny intymnej, kosmetyków dla cery tłustej i trądzikowej, preparatów do pielęgnowania włosów przetłuszczających się. Służą do smarowania i przemywania dziąseł, skóry, narządów płciowych, odbytu, ran, oparzeń. Wodne i wodno - alkoholowe wyciągi z dębu stosowane są do okładów i przemywań przy stanach zapalnych, pokrzywce, owrzodzeniach, mokrych wypryskach, łojotoku, sączących ranach oraz do płukania jamy ustnej i gardła, do przemywania i okładania oczu zapalnie zmienionych i do płukania włosów przetłuszczających się i bez połysku. Nasiadówki, lewatywy, irygacje z mocnego odwaru z kory lub liści dębu stosuje się w leczeniu upławów, świądu, hemoroidów, grzybicy, infekcji bakteryjnych, stanów zapalnych. Korę zbiera się z gładkich 3 - 5 letnich gałęzi, wyłącznie z wyrębów leśnych lub podczas prześwietlania młodników przez leśników. Drzew nie wolno korować na żywo, dlatego zdejmuje się szarobrunatną lub srebrzystoszarą korę przez odpowiednie nacinanie bądź przez struganie wyłącznie odciętych gałęzi. Kora i liść dębu – Cortex et Folium Querci należą do surowców garbnikowych. Kora dębu jest dostępna w sklepach zielarskich a liście trzeba samemu zebrać, najlepiej czynić to wiosną lub wczesnym latem. Gałązki dębu mają podobne właściwości jak kora, można je zbierać jesienią lub wiosną, razem z pączkami albo z młodymi liśćmi, w maju lub czerwcu. Żołędzie zawierają tłuszcze (do 15 %), białka, cukry, skrobię, kwasy fenolowe (m.in. katechinowy, galusowy) i kwercytol. Kora stosowana jest najczęściej zewnętrznie w postaci odwarów do płukań, wlewek i okładów jako środek ściągający, przeciwzapalny i przeciwkrwotoczny. Jest używana do płukania jamy ustnej (anginy, zapalenie dziąseł, pleśniawki) do przemywania ran i wrzodów, jako wlewki, nasiadówki czy kąpiele przy krwotokach macicznych, hemoroidach, biegunkach, przy potliwości rąk i stóp. Jest składnikiem płynów przeciwłupieżowych i mieszanek ziołowych do mycia oraz barwienia włosów. Kora dębu dzięki zawartości garbników i flawonoidów obkurcza naczynia krwionośne i powoduje wytrącanie białek, ale tylko przy bezpośrednim kontakcie z tkanką (tkanka sącząca, krwawiąca, krew, limfa). Samo picie odwaru z kory dębu nie ma wpływu na czas krzepnięcia krwi krążącej. Dlatego zalecanie kory dębu, np. przy krwotokach z nosa nie ma sensu, chyba że użyje się odwaru do płukania jamy nosowej, aby wpłynąć bezpośrednio na nabłonki i naczynia w niej znajdujące się. Także krwotoku z płuc, krwawień śródmiąższowych dąb nie zatrzyma. Doustne przyjmowanie mocnego odwaru, płukanie jamy ustnej pomaga w hamowaniu krwawień, np. z wrzodów żołądka, dziąseł, przez bezpośredni wpływ garbników i fenolokwasów na zmianę. Wodne i alkoholowe wyciągi z liści dębu nie podrażniają błon śluzowych i nie upośledzają trawienia. Usuwają przekrwienie błon śluzowych, odkażają, obkurczają naczynia krwionośne, hamują wysięki, lekko "utwardzają" wierzchnią warstwę śluzówki (właściwości ochronne) ale nie powodują unieczynnienia enzymów i nie hamują procesów trawiennych, przez co są szczególnie przydatne przy niestrawności połączonej z biegunką, w chorobie wrzodowej, polipach i owrzodzeniach oraz brodawczakach jelit. Młode liście dębu (również młoda kora i liście kasztanowca) zwiększają krzepliwość krwi i zwiększają wytrzymałość naczyń przez dostarczanie witaminy K i bioflawonoidów (stabilizujących śródbłonki). Sproszkowana kora dębu i ekstrakty z dębu wchodzą w skład naturalnych farb do włosów i szamponów koloryzujących (mieszanki, np. z henną, korą kasztanowca, kurkumą, cynamonem, korą i łupiną orzecha włoskiego). Silne odwary wodno - alkoholowe nadają włosom brązowy odcień i przytłumiają siwiznę (wielokrotnie stosować przez dłuższy czas). Sposoby użycia: Odwar z kory lub liści dębu - Decoctum Querci 1 łyżkę rozdrobnionego surowca zalać 1 szklanką wody, doprowadzić do wrzenia, następnie do zagotowania, gotować od 5 do 30 minut, odstawić na 20-30 minut, przecedzić. Na końcu gotowania można dodać alkohol 40-60% w ilości 50 ml dla polepszenia ekstrakcji (wtedy zostawić po gotowaniu pod przykryciem na 30-40 minut, po czym przecedzić). Pić po 100-200 ml 2-4 razy dziennie, zależnie od potrzeby i rodzaju schorzenia. Używać także do okładów, płukanek, irygacji, przemywań. Odwar z kory Łyżkę suszonej kory dębowej zalewamy szklanką wody i gotujemy przez 5 minut. Odstawiamy na kwadrans, przecedzamy i pijemy w 2—3 porcjach w przypadkach biegunek oraz nieżytów żołądka i jelit. Kąpiel w odwarze z kory stosuje się w zapaleniu skóry, infekcji bakteryjnej, grzybiczej lub drożdżakowej. Do 15 minutowej kąpieli gotujemy przez 10 minut odwar z 5 łyżek kory w litrze wody. Połączony odwar kory dębowej i rumianku stosuje się środek ziołowy do moczenia stóp w przypadku ich nadmiernej potliwości. Nalewka z galasów (dębianek) - są to narośla na liściach dębu, otrzymuje się z nich taninę oraz nalewki wykorzystywane w lecznictwie jako środek ściągający, osłaniający, przeciwbakteryjny, odkażający, przeciwzapalny. Około 100 g galasów zalać 0,5 1 70% spirytusu. Nalewkę można stosować już po 2 tygodniach: 1—2 łyżeczki nastoju na szklankę letniej przegotowanej wody do płukania jamy ustnej i gardła w przypadku infekcji. Ekstrakt dębowy – Extractum Querci 1 część świeżej rozdrobnionej kory dębu, rozdrobnionych gałązek lub świeżych rozdrobnionych liści dębu zalać 1 częścią gorącej (nie doprowadzać do zagotowania, lecz podgrzać) mieszaniny złożonej z glicerolu i alkoholu 40-60% (1:1), odstawić w szczelnym słoju na 7 dni, codziennie wstrząsając. Wycisnąć, przecedzić. Stosować do płukania jamy ustnej i gardła (1 łyżka na 1/2 szklanki wody ciepłej), pędzlowania zajadów, pleśniawek, zapalnie zmienionego języka i dziąseł, do smarowania skóry (wypryski, rany sączące, ugryzienia owadów), pędzlowania zapalnie zmienionego odbytu i pochwy (można rozcieńczyć wodą lub naparem rumiankowym 1:1). Doustnie 5 ml 2-4 razy dziennie przy zaburzeniach trawiennych, kwaśnym odbijaniu (zgaga), wzdęciach. Nalewka dębowa – Tinctura Querci 1 część suchego lub świeżego surowca zalać 3-5 częściami alkoholu 40-60% lub wina wytrawnego. Odstawić na przynajmniej 7 dni, przefiltrować. Zażywać: - 1 raz dziennie po małym kieliszeczku przy niestrawności, zgadze, bólu brzucha - lub 2-3 razy dziennie po 5-10 ml na wodzie lub naparze rumiankowym przy zaburzeniach trawiennych i biegunce. Nalewka z żołędzi Z zebranych świeżych żołędzi usunąć skorupki, upalić na odrobinie oliwy (tak jak upala się ziarna kawy) i to zmielić. Proszek zalać 2.l wrzątku, odstawić pod przykryciem na 45 minut, przefiltrować. Dodać 1.75 kg cukru, szczyptę sody oczyszczonej i torebkę cukru waniliowego. Zagotować, wystudzić, następnie wymieszać z literkiem spirytusu, rozlać do butelek. Odstawić na 6 tygodni w miejscu chłodnym i ciemnym. Pić łyżkę stołową przy nieżycie żołądka i jelit. Przepis ten znalazłam na stronie dr. H. Różańskiego, podany jest przez użytkownika Roman M. Drobno sproszkowana kora i liście dębu służą jako zasypka na skórę (zasuszająca, przeciwzapalna). Wodny destylat z pączków dębu jest środkiem przeciwzapalnym. źródło: dr. H. Różański, A. Skarżyński i notatki z wykładów. 2 1 5 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 28 Czerwca 2016 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 28 Czerwca 2016 Ciekawostki związane z dębem: Archeolodzy są zdania, iż w czasach prehistorycznych żołędzie na terenie Europy były ważnym pożywieniem roślinnym, odpowiadającym swą rolą ziemniakom w czasach współczesnych. Zmielone żołędzie dodawano do mąki, z której wypiekano chleb i inne wyroby, co miało niebagatelne znaczenie w chudych latach - w czasach głodu. Co prawda spora ilość garbników daje żołędziom gorycz, ale też i są sposoby by się jej pozbyć. Z uprażonych i zmielonych żołędzi do dziś robi się kawę żołędziówkę. Gruba kora z pni i starych gałęzi używana jest w garbarstwie. Odwary z liści, w zależności od użytej zaprawy nadają tkaninom żółte, zielone, zielonożółte, brązowe lub czarne zabarwienie. Z drewna dębowego wyrabiane są beczki służące do poprawiania smaku wina i wódek, uzyskanego w procesie ich dojrzewania i przechowywania w dębowych beczkach. Dęby były również drzewami wróżebnymi, z ich liści i żołędzi przepowiadano złe lub dobre plony, urodzaje lub klęski żywiołowe. Rok, w którym obficie obrodziły żołędzie, zapowiadał powodzenie w hodowli zwierząt gospodarskich. Jeśli liście na drzewach czerwieniały wcześniej niż zwykle, mogło to zapowiadać klęski pożarów. A masowe opadanie wszystkich liści wczesną jesienią ostrzegało przed rychłą i srogą zimą. Przypisywano dębom też właściwości magiczne: suszone liście wkładano w strzechy lub ściany domostw, by strzegły domowników od złych uroków. Dąb jest symbolem symbol siły, dostojeństwa, powagi, szlachetności, sławy i długowieczności. Stąd jego żołędzie i liście często spotyka się w herbach rycerskich i monarszych, na orderach i w haftach wojskowych. W Europie Środkowej i Północnej dębowymi wieńcami (tak jak wieńcami laurowymi) obdarowywano zwycięskich wodzów i zasłużonych ludzi. Liśćmi dębu ozdobione są rewersy kart klasycznych, jest to wzór używany przez firmę Piatnik. Dąb, a właściwie jego owoce - żołędzie znalazły też odzwierciedlenie w symbolice kart, jako określenie jednego z czterech stanów społecznych średniowiecznej Europy: reprezentowały stan chłopski (kolor trefl). 5 2 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość ThePhoenix Napisano 28 Czerwca 2016 Udostępnij Napisano 28 Czerwca 2016 Ja jeszcze dodam ze jest inna odmian Debu - Cork Oak z ktorego robione sa korki do wina a kora tego debu w dotyku i wygladzie jest doslownie jak korek do wina. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.