Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 8 Maja 2018 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 8 Maja 2018 Mięta – Mentha w medycynie i kosmetyce Rodzaj mięta – Mentha liczy 25 gatunków oraz liczne odmiany. Mięta to roślina przyprawowa, lecznicza i kosmetyczna. Należy do grupy roślin, które odegrały ogromną rolę w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym, kosmetycznym, bowiem trudno dziś sobie wyobrazić brak aromatu i smaku miętowego, brak mentolu i wielu leków opartych na mięcie. Ziele i liść mięty pieprzowej zawiera oprócz cennego olejku eterycznego (od 0,5 do 4%) także inne ważne składniki: flawonoidy (mentozyd, hesperydyna, eriodykcjol, apigenina, luteolina, rutyna), witaminę E, karotenoidy, azuleny, betainę, kwas rozmarynowy, kwas kawowy, kwas chlorogenowy, garbniki (do 5%). Flawonoidów jest 9-18% Spośród flawonoidów najwięcej jest eriocytryny (7-O-rutynozyd eriodykcjolu, 6,6-15%). Mięta zawiera również trójterpeny: kwas ursolowy, kwas oleanolowy; fitosterole. W kosmetykach olejki i wyciągi miętowe działają antyseptycznie, pojędrniająco, przeciwzapalnie, ściągająco na pory. Wpływają rozjaśniająco na cerę. Mają właściwości przeciwświądowe, są składnikiem kosmetyków zalecanych dla cery wrażliwej i alergicznej, swędzącej. Przetwory z ziela i liści mięty pieprzowej pobudzają wydzielanie soków trawiennych, głównie żołądka, mają właściwości rozkurczowe na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, są żółciopędne i wiatropędne; Polecane "od zawsze" w nieżytach jelit i żołądka, przy zaburzeniach wydzielania żółci, skurczach odźwiernika. Są wskazane przy przy dolegliwościach skurczowych układu żółciowego, ale w kamicy żółciowej mięta powinna być stosowana w porozumieniu z lekarzem. Liść mięty pieprzowej wchodzi w skład ziółek gorzko-aromatycznych: Species amar - aromaticae, ziółek napotnych Species diaphoreticae, ziółek przeciwwzdęciowych Species carminativae i ziółek uspokajających Species sedativae. Napar miętowy: 1-2 łyżki rozdrobnionego ziela lub samych liści, świeżych lub suchych zalać 1-2 szklankami wrzącej wody. Po 20 minutach przecedzić. Rozmaite herbatki ekspresowe zawierające zmielone na pył ziele mięty są mało wartościowe, bowiem cenny olejek po rozdrobnieniu surowca szybko wietrzeje, więc mięta w tej postaci - jako ziele zmielone na pył - musi być zmielona świeżo przed zażyciem. Nalewka miętowa – Tinctura Menthae piperitae wg Farmakopei Polskiej III – płyn zielony i miętowym zapachu i smaku. Powinna zawierać nie mniej niż 5% olejku miętowego. Folium Menthae (liść mięty) 50 części, Spiritus 95% 927 części, Aqua (woda) 75 części, Oleum Menthae piperitae 50 części. Liście mięty, średnio rozdrobnione, macerować przepisaną mieszaniną spirytusu 95% i wody przez jeden dzień, ciecz przesączyć i w przesączu rozpuścić olejek miętowy. Oleum Menthae aethericum (eteryczny olejek miętowy) Olejek miętowy działa podobnie jak mentol, ale wywiera dodatkowo działanie przeciwzapalne i silniejsze antyseptyczne z uwagi na obecność dodatkowych składników (np. estrów). Olejek miętowy ma działanie rozkurczające w zaburzeniach trawiennych; stosuje się go przy dolegliwościach kurczowych górnego odcinka przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, nadwrażliwości jelita grubego, nieżytach górnych dróg oddechowych; stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej. Wewnętrznie: średnia dawka dobowa 6-12 kropli. Stosowany jest w nadwrażliwości jelita grubego: średnia dawka jednorazowa 0,2 ml, średnia dawka dobowa 0,6 ml dojelitowo (w kapsułce odpornej na sok żołądkowy). Doustnie stosuję dawki 5-6 kropli na miodzie, cukrze 1-3 razy dziennie, zależnie od potrzeby przy przeziębieniach (jako środek wspomagający), grypie, osłabieniu, zaburzeniach trawiennych, bólach miesiączkowych (dobrze współdziała wtedy z maczkiem kalifornijskim, glistnikiem, Scopolanem), zapaleniu zatok, katarze nosa, nudnościach. Do inhalacji: 3-4 krople na gorącej wodzie. Zewnętrznie: kilka kropli wetrzeć w odpowiednią partię skóry. W półstałych i olejowych przetworach 5-20%, w przetworach wodno-etanolowych 5 - 10%, w maściach do nosa 1-5% olejku. Wskazania: bóle mięśniowe i nerwobóle, nieżyty górnych dróg oddechowych, działa także przeciwwświądowo. Można stosować w maściach, kremach, mazidłach przeciwbólowych i przeciwświądowych (5-10%). Jako maść do nosa przy nieżycie górnych dróg oddechowych. Polecam też wcierać w miejsca uderzone, swędzące i oparzone, jest szczególnie przydatny w oparzeniach lekkich, np. w kuchni, gdy właściwie nie wiadomo co zrobić, żeby przykre pieczenie skóry przeszło. Przeciwwskazania: niedrożność dróg żółciowych, stany zapalne pęcherzyka żółciowego, ciężkie uszkodzenia wątroby. Przeciwwskazany dla małych dzieci – nie można nakładać przetworów olejkowych na skórę twarzy i nie wprowadzać do jamy nosowej. U osób nadwrażliwych mogą występować dolegliwości żołądkowe po spożyciu preparatów mięty. Rp.1 Species amaro-aromaticae (Bitter aromatischer Tee, Especes ameres-aromatiques, Specie amaro-aromatiche) dla poprawienia trawienia i przemiany materii, wg Pharm. Helv. VI Cortex cinnamomi (kora cynamonu) 10 g Cortex quercus (kora dębu) 10 g Flavedo aurantii amari (naowocnia pomarańczy gorzkiej, skórka pomarańczowa) 10 g Folium menthae (liść mięty) 10 g Folium menyanthidis (liść bobrka) 10 g Herba absinthii (ziele piołunu) 20 g Herba cardui benedicti (ziele drapacza) 20 g Rhizoma calami (kłącze tataraku) 10 g Ziółka wymieszać. 2 g mieszanki zaparzać, pić 2-3 razy dziennie przy niestrawności, biegunkach, wzdęciach, skurczach jelit, atonii jelit, niedoczynności trzustki, żołądka, wątroby i jelit. Rp.2 Species carminative (Blähungswidriger Tee, Especes carminatives, Specie carminative) wg Pharm. Helvetica VI, ziółka znoszące wzdęcia. Flos chamomillae 25 g (kwiat rumianku) Folium menthae 20 g (liść mięty) Fructus carvi (contusus) 30 g (owoc kminku rozdrobniony) Rhizoma calami 15 g (kłącze tataraku) Rhizoma valerianae 10 g (kłącze kozłka) Zioła wymieszać. 2 g mieszanki parzyć w filiżance. Pic 3 filiżanki dziennie. Olej miętowy jako przyprawa do sałatek i sosów: 100 g świeżego ziela mięty posiekać, skropić spirytusem, zalać 200-300 ml ciepłej oliwy, odstawić na minimum 7 dni. Przechowywać w lodówce. Leczniczo: zażywać 1 raz dziennie na czczo po 1 łyżce jako środek żółciopędny i żółciotwórczy, rozkurczowy, wzbudzający strumień żółci dla zapobiegania powstawania złogów, oczyszczający wątrobę i regulujący wypróżnienia. Do wcierania w uderzone miejsca oraz przy świądzie skóry (pokrzywka). Ponadto jako środek oczyszczający wątrobę i drogi żółciowe przy chorobach pasożytniczych: wodę zdrojową Zuber podgrzać do temperatury 50-60 stopni C, do szklaneczki takiej wody wrzucić siekane ziele świeżej mięty, odstawić na 5 minut pod przykryciem. Wypić całość bez cedzenia, najlepiej na czczo. Mentol (mentholum) jest alkoholem terpenowym. Naturalny lewoskrętny (-)-mentol to igiełki o temp. topn. 42,5 st. C, temp. wrzenia 49,55 st. C. Mentol nie jest rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszcza się w tłuszczach, eterach, alkoholach, acetonie. Racemiczny DL-mentol otrzymywany jest syntetycznie z tymolu. Mentol podany doustnie działa początkowo drażniąco, potem znieczulająco na przewód pokarmowy. Działa słabo hamująco na bakterie. Pobudza ośrodek naczynioruchowy i mięsień sercowy, rozszerza oskrzela i tchawicę ułatwiając oddychanie, upłynnia wydzieliny śluzowe, osusza drogi oddechowe przynosząc chwilową ulgę przy zakatarzeniu. Znosi objawy nudności. Wpływa nieznacznie żółciopędnie. Może przerwać kolkę żółciową. W większych dawkach poraża układ nerwowy. Mentol krystaliczny może być podawany doustnie w dawce 500 mg dziennie jako środek przeciwbólowy przy bólach brzucha, katarze, zastojach żółci, bólach miesiączkowych, chorobie lokomocyjnej, wymiotach. Nie wolno podawać mentolu dzieciom i kobietom ciężarnym oraz karmiącym. Zewnętrznie mentol jest stosowany na skórę jako środek przeciwświądowy, znieczulający, słabo antyseptyczny, ściągający, pojędrniający, w kosmetykach i lekach dermatologicznych. Stężenie efektywne mentolu w preparatach na skórę 0,5-5%, zależnie od potrzeby. Wykazuje synergizm z wieloma lekami, np. tymolem, rezorcyną, kamforą, salicylanami, środkami przeciwhistaminowymi. Roztwory mentolu w olejach i alkoholach przynoszą ulgę przy oparzeniach. Jako środek przeciwbólowy do smarowania w oparzona skórę nadaje się także preparat mentowal – w kroplach, zawierający izowalerianian mentolu. Mentol wydalany jest z ustroju z moczem, powietrzem wydychanym i żółcią. Kulinarnie: Fajnie smakuje świeża mięta zaparzona w mleku. Można dodać miodu lub soku malinowego. Miętę można mieszać z yerba mate. Dobrze smakuje z listkami cytrynowymi (lemonka) i owocami lemonki, doskonała z trawką cytrynową – na wzmocnienie i pobudzenie. Harmonizuje dobrze z z imbirem i kardamonem. Używana jest jako przyprawa do ryb, mięsa wołowego, drobiowego, baraniny, wieprzowego, do pizzy, spaghetti, zup, w tym rosołu. Smakuje w sałatkach i na serach pleśniowych oraz dojrzałych (woskowych, żółtych). Jest świetnym dodatkiem do napojów chłodzących - w sam raz na upały. źródło: dr. H.Różański; notatki z wykładów. 2 9 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.